-
Home
-
Verhalen
-
25 jaar Tattoo Studio FineLine: vat dat maar eens samen!
25 jaar Tattoo Studio FineLine: vat dat maar eens samen!
** Waarschuwing: deze bijdrage is veel langer dan jullie gewend zijn van ons, maar lees het en je begrijpt waarom dat zo is. Dit is dus een samenvatting van 8 uur luisteren 🙂 **
Ooit gingen we al eens eerder op bezoek bij Rinus en Loes Souisa, van Tattoo Studio FineLine, om wat historische videobeelden van Middelburg ‘op te halen’. Er gingen een paar weken overheen voordat de afspraak er van kwam, maar toen we er eenmaal waren nam het stel alle tijd voor ons. Rinus heeft een gigantisch archief met beeldmateriaal (zowel foto’s als video’s) en heeft zelf ook een zeer goed geheugen. Bij ieder beeld heeft hij een verhaal en bij ieder gezicht een naam. Hij vindt het bovendien leuk om te vertellen. Die keer zaten we er langer dan 4 uur maar we wisten dat we nog maar een fractie van het geheel hadden gehoord. Of zoals Rinus het zelf gekscherend formuleerde: “dit is de 1% van het leven van Rinus”.
Twee weken geleden hadden we weer een afspraak bij Rinus en Loes thuis, omdat we graag wilden weten wat hun plannen precies zijn. Maanden geleden dachten wij uit berichten op te maken dat de Studio aan de Vlasmarkt gaat stoppen, maar dat bleek toch iets genuanceerder te liggen. Ze wilden het met alle plezier een keer uitleggen. Die uitleg was het kortste onderdeel van het gesprek. Het komt erop neer dat FineLine, als studio, in maart 25 jaar bestaat. Rinus en Loes doen dat werk nog steeds met heel veel plezier (“het is geen werk maar een hobby”) maar zijn ondertussen ook met zo veel andere dingen bezig dat zij het anders willen gaan doen.
De studio werkt met een agenda, die twee keer per jaar wordt opengesteld voor ‘reserveringen’. Die agenda loopt dan vervolgens steevast vol binnen een paar uur. Maar Rinus heeft zich de afgelopen jaren gespecialiseerd in medisch tatoeëren en heeft het daar zo druk mee dat hij een dag extra aan de slag wil in het ziekenhuis. En dat niet alleen: samen met een chirurg hebben Rinus en Loes ook het bedrijf Medical Tattoo Innovations B.V. opgericht, dat zich gaat richten op het opleiden van artsen (en andere belangstellenden) op het gebied van medische tatoeages. Rinus is zowel directeur als docent en Loes doet alles daar omheen, van het aanleggen en bijhouden van dossiers, tot het regelen van afspraken, de communicatie, enzovoort.
De naam van het bedrijf verklapt ook al dat Rinus meer doet dan alleen tatoeëren en doceren. We overdrijven niet als we zeggen dat hij ook een beetje uitvinder is. In zijn werkplaats liet hij ook een paar dingen zien waar hij aan werkt of heeft gewerkt. Daar hebben wij natuurlijk geen verstand van, maar duidelijk werd ons wel dat het dingen zijn waar de tattoowereld wat aan heeft. Innovatie dus. We gaan er op de langere termijn ongetwijfeld nog veel over horen. Maar dit alles betekent niet dat Rinus ook stopt met ‘gewoon tatoeëren’; hij stopt alleen met de agenda. Bestaande klanten en vrienden kunnen nog altijd bij hem terecht en weten hem ook wel gewoon te vinden. Of hij dan dan op locatie werkt of misschien toch nog in de Vlasmarkt zal nog moeten blijken. Rinus heeft ook een mobiele tattoo-unit ontwikkeld waarmee hij overal direct aan de slag kan, maar als het pand aan de Vlasmarkt niet wordt verkocht kan hij ook daar nog werken. Of in de nieuwe studio van Marek en Ianthe, bijvoorbeeld. De tijd zal het leren.
Omdat het jubileum eraan komt wilden we ook graag terugblikken op het leven en werk van Rinus en Loes maar dat kunnen we echt niet anders doen dan in een korte, wat puntiger vorm. Dit is tenslotte Facebook en aan al die verhalen zou je –letterlijk- een dik boek kunnen wijden. We gaan nu dus maar niet in op al die andere dingen die Rinus en Loes deden en doen. Denk aan de betrokkenheid bij de politiek en de parkeerproblematiek (LPM en Leefbaar Middelburg), aan het organiseren van evenementen als de Oerzeeuw in 2010 (https://goo.gl/OgjXma) en de grote tattooconventies in Middelburg en Vlissingen.
We zouden ook nog van alles kunnen vertellen over Rinus en krachtsport, over Rinus en zijn broers die jarenlang als portier werkzaam waren voor de Walcherse horeca of over Loes en Rinus als Middelburgse gastvrouw- en heer van honderden mensen uit de hele wereld. Daar is geen beginnen aan. De kleine selectie foto’s geeft een aardige indruk. Laten we het er maar op houden dat het stel de hele wereld afreisde en dat de wereld ook naar hier kwam. Het is ongelooflijk met wie ze allemaal bevriend zijn. Van Lawrence, de acteur uit Lord of the Rings, tot Willy DeVille, van oud-burgemeester Spar van der Hoek tot dijkgraaf Toine Poppelaars. Topkok Edwin Vinke is ook een vriend. De mannen van Satudarah zijn dat ook. Als Rinus erover vertelt gaat het je duizelen, heus.
Maar al die mensen zijn onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van Rinus en Loes en hun zaak. Als wij het na 8 uur luisteren moeten samenvatten komen we toch uit op strijd als rode draad. De twee doen inmiddels precies dat waar ze zelf zin in hebben, maar niets ging vanzelf. Rinus begon al met tatoeëren toen hij nog maar een jong ventje was, in de Wijdauwstraat in Dauwendaele. In de jaren 80 merkte hij dat de tattoowereld zo gesloten was als wat. Als nieuwkomer kwam je daar echt niet zomaar tussen. Maar als nee het antwoord is gaat Rinus dus op zoek naar ja. Altijd. Hij kwam het wereldje toch binnen en zou uiteindelijk zelfs jaren voorzitter zijn van de Nederlandse Bond van Tatoeëerders.
De shop kwam er in 1991. Een hypotheek zat er toen aanvankelijk ook niet in. De eerste zaak, aan de Kromme Weele, hing van zelfgemaakte en goedkope spullen aan elkaar. De vloer was bijvoorbeeld betegeld met tegels die eerder in Discotheek Cosmo hadden gelegen. Maar vanuit die positie ontwikkelde de zaak zich tot een ‘old skool’ naam in het wereldje. Ieder jaar groeide het respect een beetje. Zo werd de zaak een begrip, net als Rinus en Loes zelf.
Maar kunnen we dan toch niet nog iets vertellen over al die mooie verhalen rondom vrienden en klanten van FineLine? Nou ja, heel kort dan (geheel in de geest van Rinus, die dan zegt: “we vliegen nog even door deze 30 foto’s” om dan vervolgens bij 24 foto’s een verhaal te vertellen):
Prachtig is het verhaal van die student van de UCR Roosevelt die in de studio kwam. Hij hoorde Rinus praten over het feit dat hij als medisch tatoeëerder BTW in rekening moest brengen en afdragen, maar artsen niet. “Vindt u het goed als ik die casus aan mijn vader voorleg? Die is daar als jurist in gespecialiseerd”. De vader van de student in kwestie vond het interessant en ging pro deo de strijd aan, een strijd die vijf jaar zou duren en in 2013 eindigde bij de Hoge Raad. Die zaak werd gewonnen (zie http://goo.gl/8y7tHI). En wat te denken te denken van die hoge meneer van de IND die ooit in de stoel zat? Die kon toch wel helpen met een werk-en verblijfsvergunning voor Marek? Dat kon hij zeker. Het was binnen een paar weken geregeld.
Maar een van de mooiste verhalen is toch wel die over wijlen Frans van Es, een markante marineman, die als bijnaam ‘tattoo man’ had. Over hem lees je meer op o.a. http://goo.gl/6PfPaH. Frans was ook een vriend, die overleed in 2011. Toen Rinus vorig jaar september werd gevraagd een kanon in Vlissingen te bedienen, voor een eresaluut aan 100 mariniers die van Rotterdam naar Vlissingen roeiden, werd hem verteld dat hij volgens het protocol twee schoten moest afvuren. Rinus zag echter ook een derde, reservekogel liggen, en besloot met het protocol te breken en die ook af te vuren. Als eerbetoon aan Frans. Voor ons reden genoeg om het boek van Frans, ‘Who the fuck is frank van Es?’ te downloaden van het web. De verhalen maakten ons nieuwsgierig. Maar belangrijker nog is dat zo’n actie mooi schetst wie Rinus en Loes zijn. Gedreven en rebels, maar wel altijd gaan voor de goede zaak.
En of zij De Stad zijn!
Geen zoekresultaten voor "{term}"
