Delen is liefff!
Delen is liefff!
Er wordt vaak gemopperd over sociale media, zeker over Facebook. Dat is meestal niet eens onterecht, maar toch: het platform is na al die jaren ook nog steeds een plek waar complete verenigingen of zelfs wijken elkaar helpen en lief en leed met elkaar delen. In groepen, bijvoorbeeld.
Een mooi en lokaal voorbeeld daarvan rolde gisteren bij ons binnen in de mailbox. We werden gewezen op het in eigen beheer uitgegeven boekje ‘Delen is Liefff’, van Saskia Koopman. In dat boekje schetst Saskia een tijdsbeeld van de coronatijd in de wijk Nieuw Middelburg. Ze schrijft over een serie verschillende verrassende ontmoetingen in de buurt, die ze had tussen januari 2020 tot maart 2021. Ze heeft het boekje geïllustreerd met leuke aquarelletjes.
Het eerste exemplaar heeft ze op 26 november aangeboden aan Esther en Vincent de Leeuw, de beheerders van de Facebook-groep Nieuw Middelburg, die vaak aan de basis stond van de ontmoetingen ‘in ’t eggie’. Het boekje is verkrijgbaar voor 12,50 excl. porto, door een mail te sturen naar sebkoopman@yahoo.com.
We vinden het tof, dat Saskia dit alles heeft vastgelegd. Met haar toestemming publiceren we hier een van de verhaaltjes uit het boek:
ZWERFMOSSELEN
Mijn wijkje begint in deze corona-tijd steeds meer op een dorp te lijken. In de Facebookgroep van Nieuw Middelburg verschijnen regelmatig oproepjes. Vorige week schreef iemand: ‘Ik heb een hele bak mosselen over, moeten wel vandaag gegeten worden’ Ik reageer ‘Nou, graag!’
De mevrouw zal ze aan haar voordeur hangen. Ze blijkt in mijn straat te wonen.
Omdat het voor mij alleen teveel is, hou ik een stuk of 15 gekookte mosselen over, die ik in een bakje in de vriezer doe, voor een ander moment om lekker op te bakken.
Een paar dagen later zit ik thuis voor het raam. Er loopt een vrouw langs, die me bekend voor komt.
Het blijkt Astrid te zijn, die twee kippen heeft en mij een keer van acht heerlijke eitjes heeft voorzien. Ook via diezelfde Facebookgroep. Ze houdt voor het raam een zakje omhoog. Het blijkt wéér een doosje eieren te zijn. Wat een verrassing!
Later stuur ik haar een Messenger bericht om haar te bedanken en vraag of de kipjes misschien mosselen lusten. ‘Ik denk het wel’ schrijft ze terug. Samen met een stuk icebergsla, komkommer en een paar worteltjes maar ik een gezellig zakje, dat ik bij haar aan de deur ga hangen. Opgetogen loop ik naar haar straat en zie tot mijn verrassing juist uit de poort van de mossel-mevrouw een jonge moeder met een kindje in een bakje aan haar stuur naar buiten komen.
‘Hee, u bent die mevrouw van de mosselen, zeker?’ zeg ik. ‘Ja, dat ben ik!’ lacht ze. ‘Waren ze lekker?’.
Ik beaam en vertel meteen dat het restje mosselen nu naar Astrid gaan voor haar twee kipjes.
‘Haha! De mosselen zwerven door de hele wijk’ is haar reactie.
Zo’n moment is voor mij goud waard. Ook deze gebeurtenis zou zonder corona niet plaats hebben gevonden, denk ik.
Binnenkort in de Middelburgse & Veerse Bode een interview met Saskia, over haar initiatief. We zijn benieuwd!
Geen zoekresultaten voor "{term}"
