-
Home
-
Verhalen
-
Doorpakken en veranderen: de Middelburgse horeca in de jaren 90
Doorpakken en veranderen: de Middelburgse horeca in de jaren 90
Waar waren we ook alweer gebleven, met die reeks terugblikken op Middelburgse horecabedrijven van ooit? Oh ja! Bij de jaren 90!
We doen altijd vrij nostalgisch als het gaat om de jaren 80, omdat we in dat decennium veel dingen nu eenmaal voor de eerste keer deden (en zeker niet voor de laatste) maar de jaren 90, mensen, dát was toch echt de periode van het grote doorpakken. Het was ook een tijd van veranderingen. Van héél veel veranderingen.
Als je kijkt op de jaren 90-pagina van Middelburg Dronk zie je het eigenlijk al. 272 horecagelegenheden uit die periode zijn er tot nu toe in kaart gebracht. Dat het er zó veel zijn heeft ook te maken met genoemde veranderingen. Allerlei zaken wisselden van eigenaar en van naam. Er was écht heel veel dynamiek.
In de eerste jaren was er nog sprake van een overgangsperiode. De gemeente haalde de levendigheid van de jaren 80 uit het Damplein, door de openingstijden voor dat gebied terug te draaien. Het nachtleven moest zich voortaan in het gebied tussen de Markt en de Kromme Weele gaan afspelen. En reken maar dat Middelburgse horeca-ondernemers daar een invulling aan gaven. De ene na de andere kroeg werd geopend. Café Bommel en Cafe Tympaan bijvoorbeeld, maar ook nachtzaken als Electro, Cafe Rooie Oortjes, De Stadsdanszaal en opvolger The Nighttrain.
Het zijn er echt te veel om op te noemen, maar als we de namen weer lezen herinneren we de zaken nog bijna allemaal. Van het tropische Beverly Hill’s Beachclub tot café Allez als opvolger van Kota Radja. Miller Time en Dangeroe, The Duke, La Liberté, en Nationaal, en Entree en Rockdesert als opvolgers van The Oldies en Bloesbak.
We hadden ook toen al onze vaste adressen, maar we kwamen toch eigenlijk overal wel. Nu eens naar Midgard voor een mooi punk- of hiphopconcert, dan weer naar een of andere speciale avond in de Danszaal. Of soms op donderdag aanhaken bij de feestende sportteams, die iedere week Tympaan op z’n kop zetten. De donderdag was toen ook nog een dingetje, weet je.
Qua restaurants was het toen misschien nog iets minder onstuimig, maar ook daar toch continu verdwijnende en nieuwe namen. Exit Au Paradis Chinois, enter la Boca. We noemen er maar twee. Legendarisch was natuurlijk ook de rappe opmars van coffeeshops in de stad. Eerst Sixty-Two en Classic, later ook nog Pasha en Roxy. Voor iedere doelgroep wat wils. De stad had zelfs een kleine headshop, waar je onder meer paddo’s kon kopen. En kleine gokpaleizen? Die hadden we ook, zoals The Joker in de Lange Noordstraat. Daar werden de kaartjes serieus geschud hoor.
Allemachtig, de jaren 90. Iedereen heeft het nu maar over ‘herinneringen maken’. Deden we toen ook, maar dan dusdanig vaak dat we de helft zijn vergeten. Of toch niet? Gelukkig hebben we de foto’s nog. Hoewel: er zijn nog veel zaken waarvan het beeldmateriaal nog altijd spoorloos is. Van die toen oprukkende pizzeria’s bijvoorbeeld, of van die tent de Kaktus, in de Stationsstraat.
Van sommige zaken wéten we dat er nog foto’s van zijn. Ooit zullen we die bemachtigen. Dan komen die herinneringen die we toen maakten vanzelf weer boven. Oh ja! Dáár hebben we ook nog eens kerstdiner gehad, met het team van Bar American. Oh ja! Daar maakten ze als eersten een website, waarop wekelijks spannende of hilarische beelden werden gedeeld.
‘Zo wil je liever niet op de foto’ stond boven al die kiekjes.
Dat hadden ze goed gezien. Een vrij normale zaak, toch? Maar geloof ons maar: half Middelburg keek op maandagochtend op die pagina. Sociaal waren de online media toen nog niet zo. We zaten nota bene nog in haperende chatrooms als ‘Active Worlds’. Maar die kroegbeelden? Die gingen dus al viraal toen viraal nog vooral met chlamydia werd geassocieerd.
Foto’s: diverse bronnen, via https://middelburgdronk.nl/wiki/Categorie:1990-2000
Geen zoekresultaten voor "{term}"
