Wat is het toch altijd leuk om te zien hoe snel (veel) mannen schakelen naar hetzelfde niveau als ze biertjes aan het drinken zijn, zelfs als ze elkaar niet zo goed – of helemaal niet – kennen.
Neem nu afgelopen zaterdag. Toen was ik een paar uurtjes te gast, bij de aftrap van het vrijgezellenfeestje van Michel van Rheenen, die binnenkort gaat trouwen met Joeke Verhoeven. Ik was uitgenodigd door JaapJan Ritsema. “Misschien vind je het wel leuk om bij een paar kroegen rond de Middelburgse haven wat oude verhaaltjes te vertellen over de stad? We zijn met een man of twaalf en we verplaatsen ons met behulp van een sloep. De hapjes en drankjes zijn uiteraard voor onze rekening.”
Waarom ook niet? Het klonk niet alsof het formeel zou gaan worden.
En dat werd het ook niet. Rond het hete middaguur werden er eerst twee biertjes gedronken bij Jells Lunchcafé & Tuinterras, waar het trouwfeest ook zal worden gegeven, vervolgens wandelden we naar de spijkerbrug, waar schipper Diederik, van Hands on Water, al op ons stond te wachten. Zijn sloep is gelukkig voorzien van een dakje. Dat scheelde enorm.
Voor Eetcafé De Zwarte Ruiter op het Witte Paart vroeg René-Michel Gerritsen of ik iets over zijn café wilde vertellen. Maar natuurlijk. Ik kwam niet verder dan de zin “Dit café zat er feitelijk al in 1900.” “Mooi!” riep het gezelschap. “Dan gaan we nu lekker bier drinken”. Van dat soort humor houd ik nogal. En ik wist meteen dat mijn takenpakket behoorlijk overzichtelijk zou zijn, deze middag. Een biertje hier, een kleine klauterpartij daar. Die bij de Koningsbrug vooral, omdat daar alleen een klein trappetje aan de kademuur hangt. Toch wilden we er juist daar uit, voor een bezoekje via de achterdeur aan Café Kanaalzicht “de reutel”.
Op weg naar Eetcafé ‘de Prins op ’t Witte Paart’ op de Kinderdijk stuitten we op de familie Petiet, die lekker in het zonnetje zat met de heer Neufeglise. Gastvrij als altijd was Kees niet te beroerd zijn grote luchtorgel even aan te slingeren, waarop de maten van Michel meteen de polonaise inzetten en al aanstalten maken om een potje te gaan biljarten in de achterkamer. Het vóelde ook gewoon een beetje als een café.
Het gezelschap zou ook nog naar Veere varen, maar dat is er niet meer van gekomen. De planning was losjes. Ik zelf besloot rond half vijf afscheid te nemen, omdat ik nu eenmaal te gast was, maar van de mannen had ik ook best de hele avond mee gemogen. De stemming zat er tegen die tijd al goed in. De stemmen waren al luider, de verhalen al wat ranziger en de moppen steeds beter. Zoals het altijd zou moeten zijn dus eigenlijk.
Een ding is zeker: met dat trouwfeest komt het ook wel goed. Wij proosten alvast op het toekomstige stel!
Meer foto’s op de Facebookpagina van Middelburg Dronk.