Over de rijke geschiedenis van Chocolaterie Burger spraken we drie jaar geleden al met Anthony Burger, maar Anthony zelf kwam toen nauwelijks aan bod. Twee weken geleden maakte hij, ondanks de eerste chocoladeletterdrukte, een uurtje voor ons vrij om ook daar iets over te vertellen. Maar we leerden weer zó veel dat het nauwelijks is samen te vatten in een paar alinea’s. Daarom niet meer dan een greep, om een indruk te geven. Wist je bijvoorbeeld:
…dat Anthony alweer zo’n dertig jaar eigenaar is van de zaak die zijn ouders ooit begonnen? Dat is ongeveer even lang als hij getrouwd is met Els. Er zijn ook drie kinderen, die vooralsnog hun eigen pad hebben gekozen, wat overigens niet per se uitsluit dat ze ooit nog betrokken zullen raken bij de zaak van pa en ma. Zo nu en dan helpen ze wel in de winkel.
…dat Anthony een muzikant in hart en nieren is? We zagen hem vorig jaar drummen in ‘De Engel van de Kuiperspoort’ maar hij blijkt veel meer te doen, en dat al sinds zijn vroege jeugd. Hij speelt in de Blue Jeans Big Band bijvoorbeeld, en in ZuidWest 5. In het verleden was hij onder meer instructeur en arrangeur.
…dat hij in de loop van de jaren bij allerlei Middelburgse activiteiten was betrokken? Zo zat hij lang in de braderiecommissie, een evenement met impact in die tijd. En passant leerden we dat hij ook betrokken was bij muzikale evenementen. Zo organiseerde buurman Bo van café Rockdesert een paar keer het festival Damrock. Anthony hielp dan met strikken van een naam als Hans Dulfer. Daar hadden we geen idee van.
En de winkels dan? Welnu: daar gaat het prima mee. Als je de zaken regelmatig bezoekt (en wie doet dat nu niet?) kun je dat zelf ook wel vaststellen. Wij passeren de winkels zelf meerdere keren per week en we zien maar zelden dat er géén klanten zijn. Zeker in de Anthony Primera Burger is het altijd gezellig druk. Het is een van die winkels waar het nooit zo vervelend is om even op je beurt te moeten wachten. Je loopt er vrijwel altijd bekenden tegen het lijf die even een pakketje komen brengen of halen, of sigaretten of een tijdschrift. En er is altijd wel iemand die voor een van de loterijen komt, met alle bijbehorende formuliertjes en lootjes. Nieuwe rondes, nieuwe kansen!
We vroegen Anthony juist naar dié diensten van de winkel. Zijn die wel lucratief voor een ondernemer? In die postkantooractiviteiten gaan immers best veel uren zitten, en zo hoog zijn de marges toch niet? Anthony ontkende dat niet, maar wees ons wel op de kracht van grotere volumes. Op al die pakketjes van Zalando en consorten kan hij bijna een volle fte loslaten, maar het is uiteindelijk tóch de moeite waard. Omdat het zo veel is. Bij zulke producten moet je ook altijd bedenken dat het mensen in je winkel brengt, die dan ook weer eens een ansichtkaart kopen, of een boek of een tijdschrift. Je moet het gewoon zien als een totaalpakket van diensten en producten.
Dat is in de chocolaterie een beetje anders, maar ook daar heb je van die producten of periodes die zorgen voor flinke pieken. Zoals gezegd heeft iedereen daar nu z’n handen vol aan chocoladeletters en volgen daarna nog de kerstdagen, met grote pieken voor de bonbons en andere lekkernijen.
We keken nog eens goed in de schappen van de winkel, op zoek naar nostalgische lekkernijen, die ook al werden verkocht rond 1983, toen wij als brugklassertjes van de SSGM er iedere dag smiles en roze koeken gingen kopen. Of iets uit de automaten aan de gevel trokken. Sommige zoetwaren zitten nog steeds in het assortiment, maar niet meer die smiles, nee. De zaak gaat wel mee met de tijd, al kun je er nog altijd terecht voor lekkers dat ook een rijke geschiedenis heeft, zoals de babbelaars van JB Diesch. We noemen maar wat.
Zijn Els en Anthony het nog niet beu, na al die jaren? Integendeel! Ze ondernemen nog altijd met plezier, ze ervaren Primera als een hele fijne coöperatie en zijn ook nog eens zeer tevreden over de locatie in de stad. Al die nieuwe buren (a.s. zaterdag heropent De Juf op het Damplein) ontvangen ze met open armen.
En de medewerkers? Die hebben het ook wel naar hun zin. Denken we. Hoorden we. Jessica werkt er al zo’n 16 jaar, en de Limburgse Claudia al 19. Dat zegt iets hoor. Primera en Chocolaterie Burger staan gewoon als een huis en daar mogen ze trots op zijn.
Zij zijn De Stad!