Frans is De Stad!
Frans Dingemanse werkt al 42 jaar bij de gemeentereiniging van Middelburg. We zien hem vaak rijden, maar een echt gesprek hadden we nog nooit met hem gevoerd. Toen Frank Bijleveld van VIEW49 dat hoorde kon hij zijn oren nauwelijks geloven. “Dat moeten jullie een keer doen hoor! Die heeft veel te vertellen over de stad.”
Een paar dagen later zagen we Frans weer. We vroegen hem of we welkom waren. “Willen jullie een keer met me meerijden? Da’s prima hoor. Dan moeten jullie er wel om half acht zijn, naast de Albert Heijn.” Afgelopen donderdag was het moment daar. Frans was al bezig in de Koestraat. Samen met collega Lou leegt hij alle kleine vuilnisbakken in de binnenstad, ieder de helft. Waar nodig wordt ook het grotere zwerfafval opgeruimd, zoals de dingen die naast de ondergrondse containers worden gezet, en al het papier, blik en glas dat wij sloddervossen gewoon maar neerdonderen her en der.
Natuurlijk ergert Frans zich wel eens aan het gedrag van sommige mensen, zoals aan die kerel die onder zijn ogen gewoon een stapel cd’s op straat mikte, terwijl er een paar meter verderop een vuilnisbak stond. Op het moment dat hij er wat van zei kreeg hij een grote mond. “Dan moet je jezelf wel even inhouden hoor.” Maar als je Frans aan het werk ziet merk je ook dat hij zich niet meer zo snel gek laat maken. Hij heeft al veel meegemaakt in al die jaren. Mensen die rommel maken zijn van alle tijden.
Áls hij al ergens moeite mee heeft, dan is het gebrek aan respect. Hij herinnert zich nog goed dat Koos Schouwenaar een dagje met hem op pad ging. Ergens onderweg werd de oud-burgemeester ook gewoon uitgescholden door iemand. “Kon hij het ook eens ervaren, hoe mensen soms zijn.”
“Maar er is toch zeker ook wel veel waardering voor je werk, Frans? Je krijgt toch wel overal een bakje koffie?”
“Nou, dat valt ook best tegen. Bij de dames van Actief Werkt Middelburg wel eens ja, maar dat zijn de enigen die daar aan denken hoor.”
We vinden het een oproepje waard. Breng die mannen gewoon eens een bakkie op z’n tijd! Dat maakt het allemaal zo veel leuker. Ja toch?
Als iemand al 42 jaar in dienst is zou je denken dat hij bijna met pensioen kan, maar Frans heeft nog 5 jaar te gaan. Hij is nu 62. Zijn huidige werk is zeker niet licht te noemen, want hij neemt honderden vuilnisbakken voor zijn rekening en hij stapt aan de lopende band in en uit de wagen voor het zwerfvuil. Toch is het minder zwaar dan het werk op en achter de grote vuilniswagens van weleer. Dat werk deed hij ook zeker 35 jaar. Tegenwoordig wordt er vooral gewerkt met bakken en containers, maar Frans heeft in het verleden ontelbaar veel zware zakken door zijn handen zien en voelen gaan. Dertig ton per dag was vrij normaal.
Toch is Frans zeker geen mopperaar, integendeel. Hij heeft het na al die jaren nog steeds naar zijn zin. Hij kent de stad op z’n duimpje maar hij is er niet geboren. Hij groeide op in Poppendamme, bij Grijpskerke. Inmiddels woont hij alweer bijna 40 jaar op Arnemuiden. “Als je verkering krijgt met een vrouw van Arnemuiden kom je er niet meer weg hè.”
Het was ooit zijn droom om te gaan werken in de bosbouw, maar dat kwam er nooit van. Maar zoals het nu is, is het ook goed voor Frans. Zolang hij zijn eigen gang maar een beetje kan gaan, en zijn sigaartje mag roken, vindt hij het allemaal wel best. Maar eerlijk is eerlijk: tegen het pensioen ziet hij ook niet op. Hij is heus niet van plan om verre reizen te gaan maken ofzo, maar vervelen zal hij zich ook niet. Hij heeft altijd iets te doen, altijd.
Tegen half tien vraagt Frans of we de werkplaats aan de Waldammeweg ook nog willen zien, en een bakje koffie willen. Dat slaan we af, omdat we er vorig jaar al bezoek waren, om kennis te maken met de buitendienst. In plaats daarvan bieden wij hém een kopje koffie aan, bij het Het Koffiepand. “Een bakje bij mevrouw Treurniet? Graag.” Een paar minuten later heeft zijn kopje al leeg. “Ik moet weer door hoor!”