“Er mogen dan drie miljoen eenpersoonshuishoudens zijn in Nederland, in de wereld van de burgerman bestaan zij niet. Net zo min, trouwens, als jonge ouders die snakken naar een nachtje escapisme of extraverte vijftigers die opbloeien op borrels en feestjes – gewoon omdat er bij dat soort gelegenheden, en zéker in het holst van de nacht, nog wel eens iets onverwachts gebeurt. You need the evening action, zoals George Benson, toen 37, zong. Niet iedere dertigplusser is sociaal uitbehandeld.”
In de NRC-column De afschaffing van de nacht toont de dominantie van de burgerman, vatte Floor Rusman afgelopen vrijdag aardig samen hoe veel liefhebbers van de horeca en het nachtleven zich voelen na twee jaar coronamaatregelen. Ongehoord en ongezien.
Wij zijn ook liefhebbers van de horeca, dat is geen geheim. Wij geven ons geld er liever aan uit dan aan spullen. Een groot deel van ons sociale leven speelt zich er af, al vele jaren. De nachten slaan we meestal over tegenwoordig, maar wij missen cafés en restaurants enorm, als ze dicht zijn. En met ons vele anderen.
Dat laatste zagen we de afgelopen twee jaar keer op keer bevestigd. Er ontstonden overal alternatieve kroegjes tijdens de lockdowns. Aan feestjes was er ook nooit gebrek. In Middelburg was het hoogtepunt daarvan misschien wel Kerstavond 2021. Het was werkelijk overál feest, behalve op de plekken waar Kerstavond normaal gesproken wordt gevierd. Wrang voor alle ondernemers, maar ook illustratief voor de gevolgen van het beleid. Je zou het bijna een averechts effect noemen.
Álle ondernemers en sectoren hebben klappen moeten incasseren, maar voor ons gevoel kregen de horeca en de cultuur- en evenementensector toch wel het meest voor hun kiezen, samen met al hun gasten en bezoekers. Als eerste op slot, als laatste er weer vanaf. Ook afgelopen vrijdag werd het geduld alweer op de proef gesteld. Dat er gisteren dan een dagje gedemonstreerd mocht worden, in de vorm van een eenmalige openstelling zonder handhaving, deed daar weinig aan af. We konden goed begrijpen dat veel ondernemers helemaal geen zin hadden in zo’n protest, of er simpelweg nog niet klaar voor waren.
Maar we vonden het toch ook mooi om te zien dat aardig wat zaken in Middelburg hun deuren toch even openden. Op een echt protest leek het bijna nergens. Alleen bij de buurtjes De Herberg en Café Cliché Middelburg was er een duidelijk statement. Daar waren de terrastafels stijlvol gedekt, en afgezet met een rood-wit lint. In de meeste zaken was het vooral weer even open zijn. Met alle verplichte maatregelen, en tot 17.00 uur maar. Een succes was het wel. Overal was het gezellig druk. In de ene zaak met mensen die eens lekker uitgebreid kwamen lunchen, in andere zaken juist met een jonger en onstuimiger publiek, een soort afvaardiging van de grote groep die Rusman benoemt in haar column.
Toegegeven: aan het eind van de middag, na vieren, lukte het niet iedereen meer om op de stoel of kruk te blijven zitten. Het werd namelijk gezellig, als vanouds. Het verlangen naar een beetje feest en gekkigheid spátte er gewoon vanaf bij iedereen. Het smaakte naar meer. En het was een protest, nota bene, geen zitstaking.
Laten we maar gewoon hopen dat ook die versoepeling er komt, over tien dagen. De ondernemers zijn er aan toe, en hun gasten ook.
Foto’s: eigen beelden plus Martijn Fincke, Linda van de Garde en Edwin Davidse