Kadynski! Daar is ze dan eindelijk! Robin Kadynski tekent al van jongs af aan, en tatoeëren doet ze ook al een paar jaar, maar hoewel ze wist dat ze uiteindelijk aan de slag zou gaan als zelfstandig ondernemer wilde ze niet te hard van stapel lopen. Alles op z’n tijd.
Maar dit jaar heeft ze de sprong gewaagd, en is ze haar eigen studio in Middelburg begonnen. Ze werkt voorlopig alleen op afspraak, via Instagram of via Kadynski Tattoo op Facebook. Details over de locatie e.d. krijg je als een afspraak met haar maakt.
Kadynski heet natuurlijk niet echt Kadynski. Die bijnaam kreeg ze ooit van een vriendje, met een knipoog naar de kunstenaar Wassily Kandinsky. Omdat ze altijd tekende. Wij houden die bijnaam er ook altijd in, om een of andere reden. Des te leuker vinden we het om te zien dat Robin die nu als handelsnaam gebruikt.
Maar Kadynski dus. Dat is eigenlijk Robin Verstraeten. Wij leerden haar zo’n 12 jaar geleden kennen in de zaak van haar moeder Marijke Verstraeten-Smulders, Ko D’Oooooooor in de Lange Noordstraat. Als jongste dochter was ze nog lekker aan het puberen in die tijd, maar wel op een betrokken manier. We konden toen al prima met haar kletsen, over van alles en nog wat. Ze bleef vervolgens altijd in beeld. Ze werkte bij allerlei horecabedrijven in de stad, van Schutters en Sev toen tot Cafe Rooie Oortjes nu. Het tekenen en tatoeëren deed ze ernaast. Nu draait ze dat dus om.
In de aanloop naar Kadynski Tattoo had ze een goede aan haar voormalige lief en werkgever Ali, van Schutters. Robin wilde natuurlijk veel oefenen: hij stelde delen van zijn lichaam met alle plezier beschikbaar. Toen ze aan hem begon had hij nog maar twee tattoos, nu heeft hij er achttien. En iets zegt ons dat hij er nog steeds geen genoeg van heeft, hoewel we dat niet zo specifiek gevraagd hebben.
In de afgelopen maanden had Robin al aardig wat boekingen. In januari zit ze ook al een heel eind vol, maar vanaf februari en maart heeft ze weer ruimte in de agenda.
Wij vinden het super om te zien hoe Robin zich heeft ontwikkeld. En met een grijns stellen we vast dat de cirkel rondom moeder Marijke nu ook heel eind rond is, op Wij zijn De Stad. We schreven over haar zelf en over de vaders van haar kinderen, en al die kinderen kwamen hier ook al eens voorbij. Niet omdat we dat zo bedacht hadden, maar omdat ze allemaal dingen doen die het belichten waard zijn. Da’s bijzonder en bijzonder leuk bovendien.
Veel succes met je studio, Robin!