array(2) {
  [0]=>
  int(22507)
  [1]=>
  int(76520)
}

Kathrin Blaha is De Stad

Tof! Onlangs schreven we al over de uitgave ‘Middelburgers’, van CBK Zeeland (in het kader van Façade 2017), waar wij aan mee mochten werken. We beginnen met de Middelburgse Kathrin Blaha. Die dame kenden wij vooral uit de jaren 90, maar jeetje, wat heeft zij veel gedaan en gezien, sindsdien! Een vrouw van de wereld, zou je kunnen zeggen, maar ook zeker van de stad. Foto Kathrin: Ton Stanowicki.

Als kind van een Tsjechische vader en Duitse moeder wordt Kathrin Blaha (1977) in Middelburg geboren en tweetalig opgevoed. Als vrouw die vier talen vloeiend spreekt, belandde ze in de wereld van de offshore en leidde ze over de hele wereld projecten op het gebied van -onder meer- training, branding en communicatie. Na 15 jaar besluit ze verder te gaan als zelfstandig organisatie- en communicatieadviseur en richt eind 2016 in Middelburg haar adviesbureau ComFusion op. Is Zeeland dan toch de plek waar ze zich thuis voelt?

‘Goh, Kathrin. Hoe zou het met háár zijn?’ Ik hoor het mezelf zeggen als fotograaf Ton Stanowicki oppert haar ook te interviewen voor Façade 2017. Niet dat Kathrin en ik veel met elkaar omgingen in het verleden, maar soms ken je iemand net goed genoeg om op te merken dat je hem of haar al een tijdje niet hebt gezien. Kathrin sprak ik vooral in de jaren 90 regelmatig, toen ze een relatie had met een goede vriend, daarna zag ik haar nog weleens op een Middelburgs terras. Natuurlijk werd er dan gezwaaid, maar van gesprekken kwam het zelden. Wat weet je dan van iemand? Van Kathrin weet ik alleen dat ze moeder is, en dat ze ‘veel in het buitenland zit’. Ik heb haar dus genoeg te vragen. We spreken af in koffiebar Robuust op de Markt in Middelburg. Een week later treffen we elkaar in de gezellige loungehoek.

Er is niet veel voor nodig om Kathrin aan het praten te krijgen. Ik begin plagerig. “Vertel eens, jij bent van goede komaf, toch?” Ze kan er gelukkig om lachen.

“We hebben het zeker goed gehad en als kinderen hadden we, naast enkele strenge regels, ook veel vrijheid. Omdat mijn vader Tsjechisch is en mijn moeder Duitse, bestond ons gezin uit een mix van culturen. Duits is altijd de voertaal geweest thuis, maar Nederlands spreken we allemaal. Die mengeling van talen en culturen legde een basis voor mijn latere werk. Als kind had ik nog geen plannen op dat gebied. Ik was vooral geïnteresseerd in geschiedenis. Ik wilde egyptoloog worden, maar die droom verdween naar de achtergrond toen ik tiener was. Uiteindelijk koos ik ervoor om in Maastricht een internationaal georiënteerde tolk & vertaalstudie te doen met de talen Nederlands, Duits en Spaans. Recht werd mijn afstudeerspecialisatie. Ik raakte geïnteresseerd in de dynamiek van (ver-) talen en communicatie. Tegelijkertijd openden de bijbehorende stages mijn ogen. Ik besefte opeens dat er nog vele werelden waren buiten mijn persoonlijke. Bij Amnesty International in Madrid leerde ik meer over mensenrechten en tijdens mijn stage bij de Ambassade van Mexico in Den Haag verdiepte ik mij verder in andere landen en culturen.”

Intensieve jaren
Kathrin doet haar verhaal rustig, ze volgt een duidelijke lijn. Ik hoef nauwelijks door te vragen. Het is bijna alsof ik bij een presentatie zit, zo eentje die ik beslist niet wil onderbreken. Maar als ze vervolgens de periode ná haar studie beschrijft, merk ik dat het lastiger is om haar te volgen. Niet omdat Kathrin het onduidelijk vertelt, maar omdat ze 15 intensieve jaren probeert samen te vatten in 20 minuten.

Het is een duizelingwekkend verhaal, dat begint bij haar aanstelling in 2001, bij het succesvolle Zeeuwse bedrijf ModuSpec, dat vanaf Walcheren wereldleider werd op het gebied van inspecties van boorplatformen, en dat eindigt bij een functie als wereldwijde communicatiemanager bij Lloyd’s Register in Houston. Het is een verhaal over overnames, verschillen in organisatieculturen, fusies én over de harde, maar ook interessante (mannen)wereld die de offshore-industrie is. Het zijn 15 mooie jaren voor Kathrin, waarin ze – samen met haar toenmalige partner- meegroeit met de ontwikkelingen van het bedrijf. Ze reist de hele wereld over, waarbij ze uiteraard veel profijt heeft van haar talen- en mensenkennis. Ze leert overal wel iets. Het grote kantelpunt komt als ze in 2013 wordt gevraagd in de Verenigde Staten te gaan werken en wonen met haar partner en kind. Dáár wordt ze op zichzelf teruggeworpen, dáár ondervindt ze hoe relatief welvaart is, en dáár ontstaat de drang om zich op verschillende vlakken door te ontwikkelen.

Terug in Zeeland
Nu is Kathrin al weer even terug in Zeeland. Heeft inmiddels een nieuwe relatie, een eigen huis en sinds vorig jaar ook haar eigen adviesbureau. Ze moet nog een beetje wennen aan het idee dat ze onlangs 40 is geworden, maar straalt veel zelfvertrouwen uit. Al die jaren in het buitenland hebben haar gelouterd, veel nieuwe inzichten opgeleverd.

“Natuurlijk houd ik nog steeds van mooie spullen, maar uiteindelijk draait het niet enkel om materie. Ik wil veel tijd kunnen besteden aan mijn dochter en haar helpen zich te ontwikkelen tot een maatschappelijk betrokken, krachtige en onafhankelijke vrouw. En als zelfstandig adviseur kan ik mijn passie, kennis en ervaring op het vlak van communicatie en gedrag in organisaties overbrengen, terwijl ik nu wel veelal zelf mijn tijd kan indelen, hoef ik niet steeds op mijn telefoon te kijken of de baas nog heeft gebeld. En weet je wat het is? Ondanks al die reizen naar andere landen zijn mijn Middelburgse vriendschappen sinds mijn 12e altijd een constante factor in mijn leven geweest. De levens van mij en m’n vriendinnen lopen soms sterk uiteen, maar als personen zijn we altijd nauw verbonden gebleven. Nu ik terug ben in Middelburg kunnen onze kinderen weer met elkaar spelen. Als ik zie hoe dat klikt, besef ik dat zij over 30 jaar misschien ook nog steeds vriendjes zijn. Bijzonder!”

 

Gerelateerde verhalen

Afbeelding #002 voor het verhaal Het punkgevoel bij klassieke muziek en curated food in De Oostkerk
Het punkgevoel bij klassieke muziek en curated food in De Oostkerk

We houden van vlees, hoekige gitaarmuziek en we gaan op zondag in principe nooit naar de kerk. Hoe verstandig is het dan eigenlijk om, op een dag als vandaag, naar […]

30 apr 2023
Afbeelding #001 voor het verhaal Wij zijn De Stad 2020: Kunst en Cultuur
Wij zijn De Stad 2020: Kunst en Cultuur

Kwamen we ook een beetje toe aan kunst en cultuur in Middelburg, in 2020? Toch wel, al was de agenda akelig leeg, tussen maart en december. Bijna geen concerten of […]

29 dec 2020
Afbeelding #000 voor het verhaal Christian Blaha over zijn proefschrift 'Wat in Middelburg kan, dat kan niet'
Christian Blaha over zijn proefschrift ‘Wat in Middelburg kan, dat kan niet’

“Wat in Middelburg kan, dat kan niet” en: “Wij doen alles wat een ander niet doet.” Het zijn heerlijke citaten die komen uit een bijzondere periode uit de Middelburgse geschiedenis […]

3 mrt 2020

Volgende verhalen

Afbeelding #000 voor het verhaal De Achterkant van De Stad, november 2017
De Achterkant van De Stad, november 2017

De laatste keer dat we een foto plaatsten in de rubriek ‘De Achterkant van De Stad’ is al maanden geleden. Maar dit was weer een mooi vanmiddag. Wie ziet vanuit […]

9 nov 2017
Afbeelding #000 voor het verhaal Mooi Figuur Middelburg in RTL's 'Nederland heeft het', op 12 november
Mooi Figuur Middelburg in RTL’s ‘Nederland heeft het’, op 12 november

Begin dit jaar hadden we het voornemen om alle uitingen in de media over Middelburg te verzamelen. Nou, dat is dus een dikke faal geworden. De stad wordt vaak genoemd […]

10 nov 2017
Afbeelding #000 voor het verhaal Popronde Middelburg 2017: een aankondiging vanaf de Lange Jan
Popronde Middelburg 2017: een aankondiging vanaf de Lange Jan

Vanavond is het Popronde Middelburg, de negende editie alweer! We spraken vanochtend af onder de Lange Jan, met de twee coördinatoren, Laurien de Feijter en Auke van Laar. En ja […]

10 nov 2017