array(4) {
  [0]=>
  int(28043)
  [1]=>
  int(28044)
  [2]=>
  int(28045)
  [3]=>
  int(28046)
}

Lammers is De Stad

Vorige week bestond Cafetaria Lammers in Middelburg 50 jaar. Ter ere daarvan bracht de zaak een 200 pagina’s tellend boekje uit, dat werd aangekondigd als ‘De vetste glossy van Nederland’. Eigenaar Patrick vroeg ons ook een stukje te schrijven.

“Als ik zou beweren dat Cafetaria Lammers een belangrijke rol in mijn jeugd heeft gespeeld zou ik liegen. Natuurlijk kende ik de zaak ook toen al wel, en at ik er ook wel eens een frietje, maar ik groeide nu eenmaal op in de wijk Dauwendaele. Binnen een straal van 2 kilometer van het ouderlijk huis waren vier andere frietzaken te vinden. Lammers had een goede naam, maar we fietsten niet zomaar eventjes naar ’t Zand als we zin hadden in een patatje, zo simpel is dat.

Desondanks bewaar ik best veel herinneringen aan de familie Lammers. Ik ben ongeveer even oud als Sjaak junior en zat met hem op de Stedelijke Scholengemeenschap. We maakten regelmatig een praatje in die tijd en ik herinner me nog goed dat hij toen al bezig was met muziek maken. Daar sprak hij vaker over dan over de zaak van zijn vader. Zus Diny leerde ik pas een jaar of tien later kennen. In de periode 1996-1998 had zij haar eigen frietzaak (in Dauwendaele nota bene). Toen kwam ik haar regelmatig tegen in het Middelburgse uitgaansleven. Ik denk nog altijd met een grijns terug aan het moment dat we samen stonden te dansen in de Mug aan de Vlasmarkt, om zeven uur op een maandagochtend. Krankzinnig natuurlijk, maar het café bestond die dag precies 25 jaar en bleef daarom ook 25 uur open. Daarom kon het zomaar gebeuren dat wij op zo’n merkwaardig tijdstip stonden te schuifelen op de jazz die live ten gehore werd gebracht.

Zoon Patrick Lammers is een verhaal op zich. Hij is een paar jaar jonger dan ik, maar hij was eind jaren 80, net als wij, vaak in de stad te vinden en altijd vrolijk en enthousiast. Gek genoeg leerde ik hem echter pas de laatste jaren wat beter kennen, vooral dankzij internet. Dat begon min of meer met onze speurtochten voor de website Middelburgdronk.nl. Patrick dook vaak op in de reacties op Facebook en was zeer behulpzaam toen wij bezig waren met historische informatie over de zaken van de familie Lammers. Ondertussen zagen we ook dat hij online (bijna) net zo actief was als wij: Lammers bouwde rondom zijn pagina in korte tijd een trouwe schare volgers op door zijn publiek bij van alles en nog wat te betrekken. Bij de kwestie over die ene klacht over de geschilderde gevel aan het Banckertplein, bijvoorbeeld, of bij die over de mogelijke opening van een tweede zaak in de Veersepoort. Het werd vrij snel duidelijk dat Patrick goed snapt hoe je sociale media succesvol kunt inzetten voor interactie, en voor het onderhouden van een goede relatie met een deel van je klanten. Dat doet hij met net zoveel gemak als het organiseren van een wedstrijd frikandellen eten, om maar eens iets te noemen.

Dat Patrick dat goed snapt heeft ook veel te maken met zijn instelling. Patrick deelt graag informatie maar nog belangrijker is misschien wel dat hij anderen ook iets gunt. Toen wij vorig jaar begonnen met de pagina Wij zijn De Stad was hij een van de eersten die daar enthousiast op reageerde en dat ook weer deelde met de volgers van zijn zaak. Lammers gunfactor werd nog duidelijker toen we met de groep Ik geef weg –Walcheren betrokken raakten bij de actie die we later zouden dopen tot ‘Operatie Badeend’. Tijdens die actie (een oproep om zoveel mogelijk badeendjes in de bouwput aan de Zuidsingel/KorteNoordstraat in Middelburg te gooien) kwam het beste in Patrick naar boven. Ook hij verspreidde de oproep en hij bracht achter de schermen allemaal mensen bij elkaar die de actie naar een wat hoger niveau konden tillen: een architect die een plan schetste voor een nieuwe invulling van de put, mensen met contacten in de politiek, ja zelfs een raadslid. En passant kocht hij zelf ook stapels eendjes, om die vervolgens weg te geven bij zijn snacks. Hij deed daarnaast meerdere pogingen om de wereldberoemde, levensgrote badeend van kunstenaar Florentijn Hofman naar Middelburg te halen. Natuurlijk denkt Patrick bij zulke acties ook een beetje commercieel.

De naam van je zaak verbinden aan een actie die veel aandacht genereert is tenslotte nooit slecht voor je handel. Anderzijds kan zoiets ook makkelijk tegen je werken en bovendien: Patrick heeft er waarschijnlijk meer in geïnvesteerd dan aan verdiend. Zulke dingen zijn niet goed te meten, maar wij weten wel dat Lammers er veel vrije tijd in stak, en stapeltjes eenden dus. Voor ons was het in ieder geval zo klaar als een klontje: Lammers denkt verder dan zijn eigen wijk(en). Of zoals we dan altijd graag stellen op Facebook en Twitter: #HijisDeStad! Zoals zijn vader dat vroeger ook was.”

Tags

Volgende verhalen

Afbeelding #000 voor het verhaal Middelburg in Zuurstokkleuren
Middelburg in Zuurstokkleuren

Prentbriefkaarten in zuurstokkleuren uit de periode 1955-1980, zoals je die vroeger van je oma kreeg. Groeten uit Middelburg! Afbeeldingen: beeldbank Zeeuws Archief (collectie Zeeuws Genootschap)

14 okt 2015
Afbeelding #000 voor het verhaal Dit weekend in het Middelburgs theater…
Dit weekend in het Middelburgs theater…

Dit weekend onder meer op het programma: Stuurbaard Bakkebaard vanavond in Kaffee ’t Hof en 90’s Party in Café Schuttershof, Karaoke in Cafe ut babbelaertje, Latin Dance Party in MarktCafe […]

16 okt 2015
Afbeelding #000 voor het verhaal De Oostkerk, toen en nu
De Oostkerk, toen en nu

Altijd leuk, dit soort montages. De Oostkerk toen en nu in één beeld. Met dank aan Benno Titiheru voor de inzending!

17 okt 2015