array(26) {
  [0]=>
  int(8109)
  [1]=>
  int(8110)
  [2]=>
  int(8111)
  [3]=>
  int(8112)
  [4]=>
  int(8113)
  [5]=>
  int(8114)
  [6]=>
  int(8115)
  [7]=>
  int(8116)
  [8]=>
  int(8117)
  [9]=>
  int(8118)
  [10]=>
  int(8119)
  [11]=>
  int(8120)
  [12]=>
  int(8121)
  [13]=>
  int(8122)
  [14]=>
  int(8123)
  [15]=>
  int(8124)
  [16]=>
  int(8125)
  [17]=>
  int(8126)
  [18]=>
  int(8127)
  [19]=>
  int(8128)
  [20]=>
  int(8129)
  [21]=>
  int(8130)
  [22]=>
  int(8131)
  [23]=>
  int(8132)
  [24]=>
  int(8133)
  [25]=>
  int(8134)
}

Medewerkers over 25 jaar Torentijd in Middelburg

Toen we vorig jaar zomer die interessante rondleiding door Torentijd (PI Middelburg) kregen spraken we ook met een paar medewerkers, maar dat was maar kort. Nu de gevangenis het 25-jarig jubileum viert leek het ons leuk om nóg eens met een paar mensen te kletsen, en dan het liefst met mensen die al langer in dienst zijn. Directiesecretaris Sung van ’t Veer regelde het graag.

Zo kwam het dat we vorige week wéér in de kamer van Madelon van den Berg zaten, nu met een groep medewerkers die ‘goed is voor minstens honderd jaar gevangenis’. Zulke medewerkers kennen natuurlijk ook het voormalige Huis van Bewaring aan de Kousteensedijk nog, dat stond op de plek waar nu de Rechtbank staat.

We maakten kennis met Victor Karman, Jeannette Kruyt, Kees Human en Enno Brandhoff. De een is afdelingshoofd, de ander groepswerker, maar ze hebben gemeen dat ze al lang in het vak zitten en veel dingen hebben zien veranderen, in de loop van de tijd. Je zal deze mensen niet snel horen roepen dat het vroeger beter was, maar ze zijn het er wel over eens dat alles anders is nu.

Aan de Kousteensedijk zaten maar dertig gedetineerden, aan de Torenweg bijna honderdtachtig. Dat is gewoon niet te vergelijken, en sowieso anders. De vier zeiden meerdere keren dat het werk nu veel professioneler is dan toen, op alle vlakken. Dat zie je ook wel, als je de foto’s van de oude gevangenis bekijkt.

De gedetineerden zijn ook anders dan vroeger. Mensen met stoornissen of beperkingen zijn natuurlijk van alle tijden, net als het gebruik van verdovende middelen, maar anno 2020 zijn er wel érg veel mensen die eigenlijk meer psychische hulp zouden moeten krijgen, of andere zorg. En nu zijn er wel érg veel jonge klanten, met een veel te lang drugsverleden. We noemen maar een paar dingen.

Toch is het kwartet nog altijd trots en blij om in Torentijd te werken. Ze zijn oprecht blij als het lukt om iemand weer op het goede spoor te krijgen, als de reïntegratie in de samenleving slaagt. Dáár doen ze het voor. Maar dat gebeurt uiteraard lang niet altijd. Het werk bevalt ook omdat geen dag hetzelfde is. De programma’s en manieren van werken veranderen regelmatig. En ja: soms is het ook echt spannend. “Dit werk is gewoon een beetje verslavend”, lachte Jeanette.

In een uurtje kan je maar beperkt kletsen met vier mensen tegelijk, maar er was toch ook nog tijd voor een paar hoogtepunten uit al die jaren in de Middelburgse gevangenis. Die beruchte moord uit 1990 kwam ter sprake. Die Middelburgse moordenaar zat niet lang in zijn eigen stad, maar hij was verbolgen dat de bewakers hem niet hadden gecondoleerd met het overlijden van zijn vrouw. Hè, wat? Dat kwam dus van de man die het hoofd van diezelfde vrouw in het bushokje op het Molenwater had gelegd.

Ook een curieus geval was de collega-bewaarder van een gevangenis in Brabant. Daar was een van de collega’s nota bene niet lang daarvoor te gast geweest, bij de huwelijksvoltrekking. Die werd op zeker moment ook binnengebracht in Torentijd. Hij had zijn kersverse echtgenote omgebracht met een hamer.

En zo kwamen er nog wel meer verhalen voorbij, uiteraard zonder dat man en paard werden genoemd. Ze maken gekke dingen mee soms, behalve ontsnappingen. Die zijn er nog niet geweest in Torentijd. Aan de Kousteensedijk lukte het iemand wél een keer. Die had, heel klassiek, gewoon zijn tralies doorgezaagd. “Maar dat kon alleen omdat het een gebouw was uit 1890.”

Heftige dingen soms, spannende dingen ook, maar werken in de gevangenis heeft ook andere kanten. Victor vertelde bijvoorbeeld dat hij met een groep collega’s drie jaar geleden 12.000 euro bij elkaar fietste voor een goed doel, door een rondje van 800 kilometer langs Nederlandse gevangenissen te maken. Dat gaan ze in mei van dit jaar weer doen. Mooi toch?

We danken de vier voor de verhalen en het inkijkje. Tot de volgende!

Gerelateerd:

https://wijzijndestad.com/verhalen/slechts-op-bezoek-een-kijkje-binnen-de-muren-van-torentijd-in-middelburg/

Volgende verhalen

Afbeelding #000 voor het verhaal Opening werklocatie Tante Amalia bij Weststrate in Middelburg
Opening werklocatie Tante Amalia bij Weststrate in Middelburg

Dat Weststrate uitblinkt in ondernemen stelden we al vast toen we er in december 2018 een rondleiding kregen. Aan het feit dat het bedrijf ook inzet op maatschappelijk verantwoord ondernemen besteedden […]

29 jan 2020
Afbeelding #000 voor het verhaal Fietsenstalling en openbare toiletten Middelburg tijdelijk gesloten
Fietsenstalling en openbare toiletten Middelburg tijdelijk gesloten

Een dienstmededeling: door omstandigheden zijn de openbare toiletten en de fietsenstalling op het Zusterplein deze week gesloten.

29 jan 2020
Afbeelding #000 voor het verhaal Stichting Zeeuwse Winkel wordt Sjakie’s Zeeuwse cadeauwinkel in april
Stichting Zeeuwse Winkel wordt Sjakie’s Zeeuwse cadeauwinkel in april

Vorig jaar augustus schreven we dat Stichting Zeeuwse Winkel in oktober 2020 zou sluiten, en dat het pand aan Langeviele 65 weer in de verhuur was gekomen. Nu zijn nieuwe […]

30 jan 2020