“Del horror vacui al benedictio vacui”
Kijk, dát antwoord hadden we niet verwacht, toen we agent Ton Langeler gisteren vroegen of hij zin heeft in zijn pensioen. Dat hebben de meeste mensen die mogen stoppen met werken natuurlijk wel, maar sommigen zijn toch ook een beetje bang om in een zwart gat te vallen.
Ton niet. Hij heeft veertig jaar gewerkt bij Politie Basisteam Walcheren, in het politiebureau aan Achter de Houttuinen. Toen we begonnen over dat mogelijke gat lepelde hij grijnzend dat Latijnse citaat op dat neerkomt op iets als ‘Van de vrees voor de leegte naar de zegening ervan’. Hij gaat genieten van de tijd die nu vrijkomt, laten we het daar maar op houden.
We waren op het afscheid van Ton geattendeerd door zijn collega Martin Vogel, die we eerder deze week spraken. Binnenkort hopen we een portret te maken van zijn werk als wijkagent van Middelburg Centrum. Wij merkten op dat de Ton Langeler ook lang beschouwden als wijkagent van de binnenstad. Je ziet hem daar vaak fietsen. In het verleden dook hij ook regelmatig op, ook in de horeca. Hij kwam op ons altijd meer over als sociaal werker dan als ‘diender’. Hij maakte dingen liever bespreekbaar dan strafbaar, zo leek het wel.
Maar Ton was dus niet dé wijkagent. Hij werkte simpelweg het liefst buiten in een toezichthoudende en ondersteunende rol. Die vrijheid kreeg hij ook van de chef. Hij heeft zijn werk naar eigen zeggen altijd met veel plezier gedaan. Echte hoogte- of dieptepunten in zijn loopbaan benoemde hij niet, al had de overgang van de gemeentepolitie naar de regionale politiekorpsen volgens hem wel wat voeten in de aarde. Op zijn eigen werk had dat echter nauwelijks invloed. Dat hij altijd op hetzelfde politiebureau heeft gewerkt vond hij ook wel best. “Je kunt verandering ook ervaren door altijd op dezelfde plek te blijven.”
Ton is filosofisch ingesteld, dat moge duidelijk zijn. Hij denkt graag na over dingen die hij hoort, ziet en doet. En hij dicht graag. Deze zomer kwam hij op Insta al eens voorbij, toen hij op de Markt een gedicht voordroeg aan een groepje wielrenners onder leiding van Marijn de Vries. Net voordat hij naar de afscheidsborrel in Kloveniersdoelen ging, had hij er ook nog eentje voor ons.
‘En of ik adem rustig door
vaar mee met elk getij
en hoe verlaten van het eigen spoor
het zit wel goed met mij’
Mooi Ton. Bedankt voor al die dienstjaren in Middelburg.
Recht zo die gaat!