Opgroeien in Dauwendaele, 1983-1990
Toch nog een tweede stuk over opgroeien in de wijk Dauwendaele. In april schreven we over de periode 1978-1983, nu zoomen we in op de periode 1983-1990. Noem het de puberteit of noem het de middelbareschooltijd: feit is dat het een periode was vol veranderingen en ontdekkingen. Zoals we al schreven lag ons ‘territorium’ in de buurten tussen de Schroeweg en de Overloper, tussen Winkelcentrum Dauwendaele en Torenweg. De ‘Landen en de Medes’ dus. Toen we deze foto’s in 2018 maakten zagen we dat veel dingen onveranderd zijn gebleven, maar juist een paar plekjes waar wij veel persoonlijke herinneringen aan hebben zijn nu anders.
Het gebouw van onze eigen lagere school, de Gaudeamus in Westmede, staat er nog steeds, maar dat is nu de St. Franciscus. Onze voormalige hangplek bij Vromoldsland is echter helemaal verdwenen. Waar ooit basisschool de Eendragtsburch stond, staan nu huizen. Het schoolplein bestaat niet meer. Als je op zoek gaat naar oude krantenartikelen moet je voor de periode tussen 1977 en 1985 dan ook nog eens zoeken op een andere naam, namelijk ‘De Blijeburch’. Zo heette die school aanvankelijk namelijk. Áls je op die naam zoekt is de kans groot dat je belandt bij artikelen over een rel rondom ontucht. Dat onderwerp laten we nu maar even rusten.
Maar die Blijeburch en directe omgeving was dus een paar jaar de plek van samenkomst van een grote groep jongeren, ook van buiten die buurt. Wat ooit begon als kleine groep die elkaar ontmoette op het ijs van de sloot langs de Dauwendaelselaan groeide uit tot een grote, gemengde groep in een steeds wisselende samenstelling. Wat we daar dan deden? Nou ja, wat jonge gasten doen. Hangen. Roken. Ouwehoeren. Fikkie stoken. Klieren met brommers. Een beetje zoenen en friemelen. De buurt had er regelmatig last van, eerlijk is eerlijk, maar écht heftig werd het nooit. Een enkele keer zat er wel eens een vechtersbaas tussen, of iemand die al blowde, maar we vonden zelf dat we best braaf waren. Al ging er ook wel eens iets kapot, per ongeluk. Of had er opeens iemand een spuitbus bij. Hiphop en graffiti waren toen nog vrij nieuw. Dat moest verkend worden. De jaren tot 1985 waren de hoogtij- én de nadagen van de Middelburgse jeugdsozen als Double D, Hofplein en Second Home. Sommige jongens probeerden te breakdancen op de beats van The Rock Steady Crew c.s., anderen ontdekten juist heavy metal en punk. Het kon allemaal. Eigenlijk donderde het niet zo, wat er uit die ‘ghettoblasters’ kwam.
Waarom niet? Omdat de muziek het opstapje was naar andere dingen. De middelbare scholen van de stad waren aan de andere kant van het Kanaal te vinden. De ene deed de Wellinge, de ander de Toorenvliedt MAVO. Het grootste deel van de groep zat op de Stedelijke. Scholen die stuk voor stuk zijn opgegaan in consortia, en in de loop van de tijd zijn verhuisd naar andere locaties in de stad. Maar op die scholen kwam de rest van de wereld ook serieus in beeld. De eerste avondjes uit in disco’s als Cheesy in Biggekerke, de eerste drankjes in cafés als Colours op de Vlasmarkt, of Meccano op het Damplein. Bessenjenever drinken en in plaats van vrouwen proberen te versieren de hele avond met je snufferd achter zo’n arcade. Heus, dat deed je gewoon in zaken als La Folie. Jongens blijven jongens.
Maar dat pleintje in Dauwendaele bleef al die jaren toch een beetje het centrum van de beleefwereld. We belden elkaar niet, we gingen maar zelden bij elkaar in de deur. Na het avondeten slofte je gewoon naar dat pleintje om te kijken wie er waren. Alles beter dan thuiszitten, dat was het credo. En er was altijd wel iemand.
Als je nu door de buurten loopt weet je van veel huizen nog steeds wie er vroeger woonde. Hier, dat meisje dat wel altijd lachte maar nooit iets zei, en dáár die rotzak die je fiets nog eens stal en verpatste aan een gast uit de Wijdauwstraat. Oh, en in dat huis keken we ooit met z’n allen een seksfilm. Die huurde je toen nog bij videotheken die tevens dierenzaak waren. Op Betamax uiteraard.
Wij houden van zulke herinneringen. Naarmate je ouder wordt vervaagt er steeds meer, maar niét al die dingen die je toen ontdekte. Die ontdekte je voor de rest van je leven. ‘D-Side!’ Wij gebruikten die term toen nog niet, maar als we het zien of horen weten we precies wat er bedoeld wordt. Het staat voor een wijk, maar wat ons betreft ook voor een mooie periode. Dáár zijn we de Middelburgers geworden die we nu nog steeds zijn. Het is maar dat je het weet.
Gerelateerd:
Zij zijn De Stad: Denny Franse
Terug naar wijk Dauwendaele, 30 jaar na dato
Opgroeien in het Middelburg van de jaren 80
Geen zoekresultaten voor "{term}"
