-
Home
-
Verhalen
-
Over de geschiedenis van de Generaal-majoor Berghuijskazerne in Middelburg
Over de geschiedenis van de Generaal-majoor Berghuijskazerne in Middelburg
We beginnen dit berichtje maar meteen met een vraag: is er iemand die nog foto’s heeft van de Generaal-majoor Berghuijskazerne, uit de periode van grofweg 1980 tot 2002?
Die zouden zeer welkom zijn! In beeldbanken zoals die van de ZB en die van het Nederlands Instituut voor Militaire Historie zijn genoeg foto’s te vinden van de kazerne in Middelburg van vóór die tijd, maar recentere beelden zijn behoorlijk schaars. Op wijzijndestad.com staan er in ieder geval maar een paar, zoals in die post over het overstortbassin achter de Watertoren, en in het stuk over Leo Goormachtig, die achter de bar van de officiersmess werkte.
De geschiedenis van de kazerne, op de hoek van de Zuidsingel en de Korte Noordstraat gaat terug tot 1809. Op de site ‘Je oude kazerne nu’ kun je alles lezen over de verbouwingen en uitbreidingen van de kazerne in de loop van de tijd.
Gebouw
Het gebouw dat in 2002 werd afgebroken dateerde van 1962. We vonden het zelf geen mooi gebouw, maar karakteristiek was het zeker. Toen het verdween lieten we geen traan, maar een beetje weemoedig werden we er toch wel van. Het was ook het afscheid van een lange periode waarin het beeld van militairen in Middelburg heel normaal was.
Een paar bijgebouwen zijn overigens wel blijven staan na 2002, zoals het lesgebouw waar tegenwoordig ABS Middelburg in zit, maar behalve de kazerne verdwenen bijvoorbeeld ook de kleine gebouwtjes langs de rand van Park Molenwater, richting de Bleek. Daar zat de hospik onder meer, herinneren we ons. Maar ook van die gebouwen hebben we maar weinig foto’s helaas.
Persoonlijke herinneringen, 1991
We bewaren ook persoonlijke herinneringen aan de kazerne. In het jaar 1991 waren we dienstplichtig. Na een opleiding bij de verbindingsdienst, in Ede, werden we overgeplaatst naar Breda, waar we te horen kregen dat we telexisten zouden worden in Middelburg. In Middelburg!
We zaten met 5 telexisten en 5 ordonnansen in een tamelijk bedompte kelder, met alleen een bovenste beste sergeant als leidinggevende. We hadden het niet zo druk. We brachten de tijd grotendeels door met video kijken en Mario spelen op de Nintendo NES. Voor ons persoonlijk gold dat we vooral de nachtdiensten draaiden. Omdat het voor ons een thuiswedstrijd was namen we die diensten van iedereen over. We werden dan stipt om 21.30 uur gebeld vanuit Utrecht, met de vraag of we present waren. Dat waren we dan. Vervolgens konden we mooi de stad in tot diep in de nacht. De ordonnans was er dan nog voor eventuele noodgevallen. Als je maar zorgde dat er om 8 uur ‘s ochtends koffie stond voor de dagploeg.
Als parate soldaten leerden we dus vooral dat Defensie ook best relaxed kon zijn. Dat de koningin spelcomputers weggaf, om de verveling te bestrijden. Toen de Golfoorlog uitbrak moesten we overigens wel even goed opletten. Toen draaiden de telexen opeens overuren. Er werd namelijk veel wapentuig verscheept in Vlissingen. We deden opeens mee. Was dat even schrikken!
De verbindingsdienst had verder niet veel te maken met de kazerne, die in die tijd de basis was van de OCMA, een administratieve opleiding. Wij hoefden niet op appèl ofzo, en eten in de kantine deden we ook maar zelden. Die kleine kelder was ons eigen wereld, waar niemand zomaar naar binnen mocht. Ons commando zat nu eenmaal in Breda.
Wachtlopen zonder wapen
Wachtlopen moesten we wel een keer. Dat was ook een vreemde ervaring. Toen we ons die dag meldden bij de sergeant van dienst vroeg hij met welk wapen we hadden leren schieten. In ons geval was dat een ouderwetse karabijn. Pas later zouden we ook nog leren schieten met een pistool en een uzi. Maar karabijnen, daar deden ze niet aan bij de OCMA. “Loop dan maar een rondje zonder wapen”, zei de sergeant. Liepen we daar door de Korte Noordstraat, met de handen in de zaken. Toen een bekende ons zo zag kuieren in uniform vroeg hij wat we aan het doen waren. “We zijn het land aan het verdedigen, dat zie je toch zo?” grijnsden we.
Door dat eigen wereldje hebben we aan het personeel van de kazerne niet zo gek veel herinneringen. Maar een paar echte Middelburgers staan nog wel op het netvlies. Jules Vogel, van de telefooncentrale. Astrid Harinck, van de officiersmess. Jeffrey, van de beveiliging. Sergeant Matulessy.
Meer lezen
Het stuk wordt weer veel te lang. Voor de mensen die er toch meer over willen lezen hierbij een paar links:
– Een mooi artikel in de Wete, van oktober 2002
– Een video van de sloop in 2002
– Een overzicht op legerplaats.nl
– Het bouwputdossier op Middelburg Dronk
– De verhalen van Leo Goormachtig
– Het overstortbassin achter de Watertoren
– Omzien bij de pre-sale van De Zuidsingel
Foto’s: de genoemde beeldbanken op https://beeldbank.nimh.nl/ en https://digitaal.dezb.nl/
Knipsels: ZB Tijdschriften- en Krantenbank Zeeland
Geen zoekresultaten voor "{term}"
