Ach, wat verdrietig: een mooie Middelburger is niet meer. Deze week kregen we te horen dat Lou Davidse is overleden. We wensen zijn vrouw Nel, de kinderen en alle andere nabestaanden veel sterkte met dit verlies.
Wij leerden Lou kennen in 2017, toen we de sociale media van de website ‘Middelburg 800’ mochten verzorgen, en in dat kader spraken met diverse Middelburgers. Scherp Fotografie maakte de foto’s.
De kennismaking met Lou was een hele leuke en interessante. Nadien deden we nog een paar keer een bakje met hem, als we hem zagen zitten bij Café Die Lange. Lou was vriendelijk en grappig, maar zat ook vol verhalen. Hieronder het verhaal dat hij in 2017 met ons deelde. En die shag waar hij toen om vroeg? Die werd geregeld hoor.
Lou is De Stad!
Lou Davidse is 86. Hij werkte vele jaren voor de reinigingsdienst van de Gemeente Middelburg, eerst als chauffeur, later als monteur. Hij nodigt iedere Middelburger uit om verhalen te delen. Over vroeger, over nu en over de toekomst.
“Middelburgse verhalen zeg je? Daar ken ik er genoeg van, met mijn geheugen is niks mis. Maar moet het nu echt over mij gaan, met een foto en mijn achternaam erbij? Ik ben maar een hele gewone man hoor, dat vind ik eigenlijk maar niks. Maar vooruit.
De jaren 30 waren behoorlijk armoedig. Ik kom uit een gezin met dertien kinderen, en ben geboren in de Jodengang. In die tijd gingen we op onze klompen naar school in de Gravenstraat, zo met de blote voeten erin. We wisten niet beter en waren tevreden met kleine dingen. Soms ging je gewoon zonder eten naar bed. Dan was je al blij als een broer een raapje of peetje van het land had meegenomen, opdat je toch nog iets had. Als kinderen wisten we goed de weg in de stad. We gingen bijvoorbeeld regelmatig naar ’t Sincken Tooghje in de Beddewijkstraat. In dat café zaten veel koopmannen, die hun paarden stalden in de Schuiffelstraat. In ruil voor een glaasje prik bracht ik dat paard dan naar Oostkapelle. Te voet, inderdaad.
Ik heb altijd gewerkt, nooit mijn handen opgehouden. Als ik zie en hoor hoe dat nu soms gaat springen de tranen soms in mijn ogen. Ik begon ooit als knecht bij bakker Vroon in de Korte Noordstraat. Later werd ik vrachtwagenchauffeur en vervolgens machinist op een dragline. Eind jaren 50 werd ik aangenomen bij de gemeentereiniging, als chauffeur. Ik maakte veel mee. Wist je dat ik de eerste was die de grote kerstbomen voor op de Markt mocht aanvoeren? Dat waren avonturen hoor. Een boom van 15 meter op een veel kleinere wagen. Zo’n ritje leverde me ooit eens zeven bekeuringen binnen één dag op. En zo reed ik ook op de eerste vuilniswagen en in de eerste vrachtwagen met een kantelcabine. Ik bouwde in die tijd ook eens een zendmast voor de communicatie met de chauffeurs, door twee lantaarnpalen aan elkaar te lassen. Die stond tot een paar jaar geleden nog steeds aan de Veerseweg. Prachtig toch?
In 1990 ging ik met pensioen, maar ik ben niet stil gaan zitten. Ik trek er nog graag op uit met de fiets, of op mijn scooter. Ik biljart ook nog graag. Dat leerde ik ooit in café de Postkoets van van Hoepen, nu doe ik dat bij het Getij. Je ziet dan mannen van heel Walcheren, gezellig.
Of ik gezond leef? Iedere dag vier sinaasappels en altijd verse groenten. De schellen bewaren we voor het vee. Je moet geen groenten uit een blik eten. Spruten uit een potje? Dat bin geen spruten! Maar ik drink ook nog graag een wijntje hier en daar. En als je nog iemand weet die aan shag uit België kan komen? Ik houd me aanbevolen.”
Rust zacht Lou.
De historische foto’s van Lou kun bekijken via https://wijzijndestad.com/verhalen/lou-davidse-een-echte-middelburger/