Natuurlijk kenden we Roos Dokman. Als je al wat langer vaste bezoeker bent van de Middelburgse horeca, dan kán je haar niet gemist hebben. Ze was lange tijd een van de stralende gezichten van café-restaurant Vriendschap. Ze werkte bij De Juf. En buiten de stad runde ze haar eigen zaak nog een tijdje, de Mexicaan in Vrouwenpolder.
We kenden Roos, maar toch ook weer niet. We kletsten wel eens wat, maar van een gesprek over haar privéleven kwam het nooit, behalve dan die ene keer, toen ze vertelde over haar tijd in Vrouwenpolder. Ze klonk als een vrouw die van wanten wist.
Vorig jaar leerden we van een goede vriend van haar dat ze zo’n vrouw inderdaad was. We schrokken toen we hoorden dat ze ziek was maar die schrik sloeg al snel om in bewondering, toen we hoorden hoe ze er mee omging. Die keer had ze een mooi uitstapje geregeld met de kinderen en bevriende gezinnen. Om het leven te vieren zolang dat nog kon. Op sociale media zagen we dat ze dat volhield tot het laatste moment. Mooi. Dapper. Sterk.
We zouden nog veel meer willen zeggen, maar liever geven we het woord aan haar oude werkgevers en collega’s van Vriendschap. Wij werkten zelf niét met haar, maar herkennen veel in hun warme woorden. Zo zagen wij Roos ook vaak, als we te gast waren bij de zaak, of weer eens zaten te kijken vanaf ons vaste plekje bij de buurtjes.
We wensen de familie en vrienden veel sterkte met dit grote verlies. Rust zacht, Roos.
Lieve Roos,
De aai over de bol voor wie dat nodig had,
het vertrouwen dat wij van jou kregen
(maar niet te veel onzin alsjeblieft),
de accu van de fiets in t stopcontact,
zó stabiel, de verademing als jij erbij kwam
op een drukke dag. Nu kwam alles goed.
We zien jou nog stampvoeten vanwege
onrecht, hoe je zout & peper
naar peper & zout zette, zo watervlug, dat
gesprek, die na-borrel, de app én
2 dienbladen tegelijk uitlopen,
multitasking zoals niemand dat kon.
Een teamfeestje hier, Vrouwenpolder
forever daar, de mooie zomerse outfits,
het koesteren na de arbeid in t laatste
zonnetje van de dag, het genieten van
een goed glas en lekker eten, de prachtig
mooie, creatieve alleskunner die je voor
ons altijd zult zijn.
Je kinderen,
voorbij de maan hield je van hen.
Wij stampvoeten hier over zoveel onrecht
maar hopen dat je een beetje bij ons
en vooral bij je kinderen blijft.
Dag lieve Roos, goede reis en dank je wel
voor wie je bent en was!