Ton Stanowicki is beroepsfotograaf. Aanvankelijk was hij dat in dienst van nutsbedrijf Delta, sinds 2010 werkt hij zelfstandig. Hij exposeert regelmatig in Middelburg en hij werkt sinds 2015 aan de serie ‘Stadsgezichten’, waarin hij karakteristieke Middelburgers portretteert. Ton nodigt iedere Middelburger uit om verhalen te delen. Over vroeger, over nu en over de toekomst.
“Ik weet nog niet precies wat ik ga doen met de foto’s die ik maak voor Stadsgezichten. Misschien wordt het een boek, maar een tijdschrift zou ook kunnen. Dat zie ik tegen die tijd wel. Ik maak die serie in ieder geval met heel veel plezier. Ik mocht altijd al graag op het terras zitten om een beetje te speuren naar markante Middelburgers en dacht op een gegeven moment: waarom zou ik ze niet fotograferen? Ik merkte al snel dat veel mensen ‘ja’ zeggen als je vraagt of je ze mag portretteren. Inmiddels heb ik op mijn website al bijna zestig van die portretten verzameld.
Ik ben geen geboren Middelburger, maar zo voel ik me wel. Mijn vader was Pools en werkte na de Tweede Wereldoorlog voor de Schelde. Van het bedrijf kreeg hij een woning in de van der Swalmestraat in Vlissingen. Daar ben ik geboren. Middelburg ontdekte ik in de jaren 70, toen ik daar op de Detailhandelsvakschool zat. Ik werd kind aan huis in café Seventy-Seven. In de weekenden gingen we op stap in zaken als ’t Podium, die zaak zat daar waar nu De Spot is gevestigd. Het was een mooie tijd. In de jaren 80 ontmoette ik mijn grote liefde Sonja en zijn we in Middelburg samen gaan wonen, nota bene in het huis dat ooit van mijn opa en oma was. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt daar ooit nog te vertrekken.
Ik wil sowieso nooit meer weg uit Middelburg; het is zo’n mooie stad. Mijn favoriete stukje stad is de omgeving van de Lange Noordstraat-Blindenhoek-Bogardstraat. De aanblik van zulke straten verveelt me werkelijk nooit. Ik word ook blij van al die leuke dingen die momenteel in de stad worden ondernomen. Er duiken allemaal nieuwe, jonge ondernemers op en je ziet mooie samenwerkingsverbanden ontstaan. De aanwezigheid van de UCR draagt ook bij aan dat positieve gevoel. Top toch? Maar er valt altijd nog iets te verbeteren natuurlijk. Zo zou van mij het oude Miniatuur Walcheren direct terug mogen naar het Molenwater. Dat mis ik nog steeds. En ik zou ook graag eens een plek zien ontstaan waar de Middelburgse fotografie een permanent podium krijgt. Er worden hier zoveel mooie dingen gemaakt, dat mag toch best wat meer onder de aandacht worden gebracht?”