Toen we in september schreven over het project Zeeuwse klei ging het uiteraard ook de geschiedenis van het pand aan Leliestraat 8, en dan vooral over de geschiedenis van Bakkerij Melse. Het leuke is dat we niet lang daarna een berichtje kregen van Sandra Basie-vermeulen, een schoondochter van de oud-eigenaars van de bakkerij, Jan en Marijke. Zij liet weten dat er nog oude foto’s zijn, en dat haar schoonouders, die vaak langere tijd in Spanje verblijven, in november in Nederland zouden zijn.
Twee weken geleden spraken we af in het huis naast de voormalige bakkerij, dat nog steeds van de familie is. De vrolijke ontvangst deed meteen weer denken de manier waarop je vroeger als klant werd ontvangen in de winkel. Hoe het met hen gaat, dertien jaar na het sluiten van de winkel? Wij kregen de indruk dat ze het erg naar hun zin hebben. Ze praten enthousiast over Spanje, maar kijken ook nog altijd met plezier terug op hun jaren in de bakkerij en bakkerswinkel in Middelburg.
Met Marijke kletsten we over de vele klanten van de winkel, en over de producten die er werden verkocht, Jan op zijn beurt vertelde hoe het eraan toeging in de bakkerij zelf. Hij zei het zelf niet eens met zoveel woorden, maar hij bevestigde wat we eerder al zagen bij oud-collega’s als Arie Rotte en Sam Maljaars: het was altijd keihard werken. Opstaan als andere mensen net naar bed gaan en maar door, door, door.
Het leuke is dat Jan zich al zijn oud-collega’s nog altijd goed herinnert, al moesten we bij sommige namen wel even flink graven in het geheugen. “Oh ja! Raas in de Lange Delft!” Er waren tot de jaren 90 veel warme bakkers in Middelburg. Die deden allemaal hun eigen ding en waren soms misschien ook wel echte concurrenten van elkaar, maar het is opvallend met hoeveel respect ze over elkaar praten. Mooi is dat.
Misschien kletsen we later nog eens verder met het stel, want verhalen hebben ze genoeg. Zo vertelde Jan tussen neus en lippen door dat hij ook betrokken was bij de oprichting van MZVC. Da’s iets heel anders natuurlijk, maar wél interessant.
Ze zijn inmiddels weer terug naar Spanje. Gelijk hebben ze. Als je zo lang hard hebt gewerkt is het fijn als je er nu van kunt genieten, toch?
Maar tof dat ze er weer even waren en de tijd voor ons namen. Kunnen we nu toch mooi zeggen dat we gelukkig de foto’s nog hebben. Dank, familie Basie!
Gerelateerd:
https://wijzijndestad.com/verhalen/zeeuwse-klei-een-duurzaam-project-in-een-oude-bakkerij/
https://wijzijndestad.com/verhalen/uit-de-geschiedenis-van-bakkerij-rotte-deel-5-slot/d
https://wijzijndestad.com/verhalen/video-oliebollen-bakken-in-bakkerij-maljaars/
Krantenknipsel PZC januari 2006: Krantenbank Zeeland ZB Planbureau en Bibliotheek van Zeeland