Dat veel dingen niet meer vanzelfsprekend zijn momenteel, dat weten we allemaal. Toch zijn er ook veel van die kleine dingen waar we simpelweg nooit bij stilstaan.
Neem nu de tulpjes bij de Joodse Begraafplaats, op het Seisplein. We rijden er vaak voorbij en we zien ze altijd, maar ernaar kijken met onze volle aandacht? Dát doen we vrijwel nooit.
Vanmiddag deden we dat wel. We kregen van de week namelijk een bijzonder berichtje, van Betty Marijs de Kok, die ons schreef dat haar moeder van 86 zo dol is op die tulpen.
Maar nu zit ze in thuisisolatie. Ze vindt het heel jammer dat ze de tulpen daarom niet kan zien. Normaal gesproken rijdt Betty regelmatig zelf langs het bloemperk, maar ook zíj zit nu in thuisisolatie. Ze denkt daarom dat ze de bloemen dit voorjaar helemaal niet meer kan bewonderen.
“Zouden jullie eens een foto willen maken van de tulpen bij de Jodenbegraafplaats, daar bij de Klerk? Ik woon in de Griffoen en kom er normaal altijd voorbij in de scootmobiel. Zie misschien mijn wens via jullie in vervulling gaan. Ook wil ik jullie foto aanbieden bij alle collega’s en cliënten van het Gasthuis. Ik wacht af.”
Nou Betty, dat is werkelijk een hele kleine moeite. We hebben net een paar foto’s gemaakt. We zijn geen fotografen, maar we hopen dat je toch iets hebt aan deze plaatjes.
elen missen, laat het ons dan weten. Een foto of filmpje is zo gemaakt. En als we zelf niet in de gelegenheid zijn hebben we zo mensen gevonden die graag foto’s maken of dat recent al hebben gedaan!