“Is dit nu echt het pand waar tussen 1933 en 2006 bakkerij Melse was gevestigd?” Toen we het huis aan Leliestraat 8 betraden was er eigenlijk niets meer dat ons deed denken aan het bakkerswinkeltje van toen. Maar we stonden dus wel degelijk op dezelfde plek als in de jaren 80, toen we er als scholiertjes bijna dagelijks broodjes gingen halen. De Pizzastok was favoriet. Die verslónden we.
Maar misschien lag het niet alleen aan ons geheugen. Ingrid de Vries (toevallig een klasgenote van toen!) en Peter De Ligt hebben de afgelopen paar jaar flink verbouwd in het pand waarbij het bijzondere is dat ze gebruik maken van ambachtelijke bouwmethoden en van natuurlijke, lokale materialen, zoals klei en stro. Het hout waarmee wordt gebouwd is ook al eens eerder gebruikt.
Maar Peter en Ingrid beperken zich niet tot het woonhuis alleen. Ze zijn ook begonnen met de verbouwing van de grote voormalige bakkerij die erachter ligt. Uiteindelijk kunnen ze daar zelf dan gaan wonen, en wordt de oude winkel een B&B. Ze hebben er een project van gemaakt met de naam Zeeuwse klei, dat ze hebben gekoppeld aan een crowdfundingsactie via GreenFund Holland. Onnodig te zeggen dat investeerders welkom zijn: die kunnen zich nog tot 9 oktober aanmelden. Of zoals Peter en Ingrid het stellen: “Negatieve rente? Zeeuwse Klei rendeert wél.”
De klei die wordt gebruikt ís ook echt Zeeuws. Dat schijnt vrij uniek te zijn. We hebben zelf weinig verstand van bouwtechnieken en aanverwante zaken, maar we hebben nu toch weer het een en ander opgestoken. Nu weten we bijvoorbeeld wat tadelakt is, en hoe Peter dat namaakt.
Enfin, je moet maar eens kijken op de pagina van Zeeuwse Klei. Daar kun je ook zien hoe de bakkerij was voordat de werkzaamheden begonnen. En wil je het gewoon eens met eigen ogen zien? Dan ben je van harte welkom in de Leliestraat. Ingrid en Peter zijn ook van de ‘open source’. Kennis en informatie is er om te delen. Daar kunnen wij het alleen maar mee eens zijn.
Daarover gesproken: Peter gaat ook nog eens kijken of hij oude foto’s van de winkel van de families Melse en Basie op kan snorren. In de bekende Beeldbanken is er niet veel te vinden. Maar oude plaatjes helpen nu eenmaal ook, om dat geheugen van ons op te frissen. Nu herinneren we ons opeens weer wél dat de bakker het op zeker moment beu was, al die scholieren in zijn winkeltje. Hij ging al dat lekkers toen maar bezorgen in de Churchilllaan. Kon Hans Walrave alles mooi zelf verkopen, in de kantine van de Stedelijke 🙂
Meer over Zeeuwse Klei:
https://greenfundholland.nl/project/page/21/
Krantenknipsel 2006: Krantenbank Zeeland ZB Planbureau en Bibliotheek van Zeeland