Zij zijn De Stad: Ankie Kienhuis
In de serie ‘Zij zijn De Stad’ deze week hier en in Middelburgse & Veerse Bode: Ankie Kienhuis, van Aardewerk-Ankie Kienhuis in de Zusterstraat. Wat was het leuk om nu eindelijk eens kennis met haar te maken!
“Glazuur is niet hetzelfde als verf, nee, en keramiek ook niet hetzelfde als steen!” Ze probeert streng te kijken, maar het lukt haar niet om haar vriendelijke glimlach te verbergen. Als je met Ankie Kienhuis (1951) begint te praten over haar pottenbakkerij en keramiekwinkel ‘Aardewerk’, die al sinds 1999 is gevestigd in de Middelburgse Zusterstraat, merk je meteen: ze is een ervaren vrouw, die het gewend is om tekst en uitleg over haar vak te geven aan leken en beginners. Ze straalt gedrevenheid uit, maar ook veel geduld. Daardoor brengt ze ook meteen rust in het gesprek. Dat begrip heeft ze waarschijnlijk van nature, maar ze heeft ook alle begrip voor ontwetendheid omdat ze al vele jaren cursussen en workshops rondom keramiek verzorgt. Educatie loopt als een rode draad door haar loopbaan als keramiste.
Die loopbaan begon in de vroege jaren 70, toen Ankie nog in Voorburg woonde. Ze was toen al met keramiek bezig, dan nog vooral als hobby, in de vrije tijd op een zolderkamer. Overdag werkt ze voor Philips. In 1974 trouwt ze met Ton Kienhuis, met wie ze bijna vijfenveertig jaar later nog steeds samen is. Als hij in 1975 wordt gevraagd voor een functie bij de Zeeuwse Sportraad besluit het echtpaar naar Zeeland te verhuizen. Ze worden meteen verliefd op de provincie. In de Krantenbank Zeeland is nog een artikel te vinden van 18 juni dat jaar, met een foto van een stralende Ankie. In dat artikel vertelt ze hoezeer ze gecharmeerd is van Middelburg. Die liefde is nog steeds niet bekoeld.
Terwijl Ton zijn energie steekt in de sportontwikkelingen in het Zeeuwse, gaat Ankie haar eigen weg in de provincie. In 1978 begint ze bij reisbureau N.B.B.S, dat dan nog is gevestigd in de Baanstraat in Middelburg, later vele jaren in de Lange Geere. Ze wordt voor veel Middelburgers hét gezicht van het filiaal, waar ze uiteindelijk tot 1997 zal werken. Als Ton en Ankie in 1999 de kans krijgen om een loods in de Zusterstraat te kopen hoeven ze niet lang na te denken, zeker niet als de verkopende partij, Jaap de Loof, als voorwaarde stelt dat hij mag helpen met de verbouwing. Het is de geboorte van de pottenbakkerij Aardewerk, mét winkel en atelier.
Twintig jaar later heeft Ankie nog steeds veel plezier in haar werk. Ze probeert het aantal uren dat ze werkt te beperken tot dertig per week, maar het gebeurt geregeld dat ze daar moeiteloos overheen gaat. In het cursusseizoen heeft ze gemiddeld vierentwintig cursisten, verdeeld over vier groepen, die gedurende een half jaar naar de lessen in de Zusterstraat komen. Veel cursisten zijn vrouwen van boven de veertig, maar er zijn uitzonderingen. Dit seizoen is er ook een cursiste van vierentwintig en ook mannen doen soms mee.
Als ik Ankie vraag of ze actief op zoek is naar nieuwe klanten denkt ze even na. “Natuurlijk is iedereen van harte welkom, maar je moet ook realistisch zijn. Jongeren zijn vaak met andere dingen bezig. De behoefte om creatief met je handen bezig te zijn komt bij veel mensen pas als ze iets ouder zijn, en wat meer rust in hun leven hebben. Maar je weet maar nooit hoe dingen gaan. De wegwerpmaatschappij ligt onder vuur en dan zijn er ook nog trends die van invloed kunnen zijn. In januari stond in NRC een groot artikel, met de titel Kleien is de nieuwe yoga, lekker mindful. De strekking? De cursussen zitten ramvol, omdat pottenbakken en kleien ook ontspannend zijn.”
Ankie volgt de ontwikkelingen op de voet, maar ze doet gewoon lekker haar eigen dingen. En aan die dingen heeft ze haar handen vol. In de zomer weten toeristen, met name Duitsers en Belgen, haar winkeltje goed te vinden. “Die weten ambachtelijk werk enorm te waarderen”. Ook daarom doet Ankie er veel aan om het atelier en de etalage afwisselend te houden. Er zijn met grote regelmaat exposities van andere kunstenaars en in de winkel kun je sowieso ook terecht voor het werk van anderen.
Het zijn allemaal dingen die veel tijd vergen, maar juist daarom heeft Ankie zichzelf een tijdsbeperking opgelegd. Op die manier kan ze zelf ook cursussen blijven volgen. Dat doet ze al een leven lang. En zo kan ze zelf mooie dingen blijven maken, zoals de urnen die ze samen met Riet van Schaik maakt en verkoopt, of de prachtige Rakuproducten, die je in de winkel ziet staan. Zo houdt Ankie de balans er goed in. Daar heeft ze, als pottenbakster, geen yoga voor nodig.
Home
Gerelateerd:
https://wijzijndestad.com/tag/zij-zijn-de-stad/
Geen zoekresultaten voor "{term}"
