Zij zijn De Stad: Herco Beekman
In de serie ‘Zij zijn De Stad’ deze week hier en in de Middelburgse & Veerse Bode: Herco Beekman, de drijvende kracht achter Middelburgers (Middelburgers.nl). Hij is De Stad!
”Ik leefde toen een ander, veel te snel leven. Ik liet me jarenlang leiden door de drang naar macht en geld. Zo wilde ik helemaal niet zijn, maar in Den Haag lukte het me gewoon niet om te veranderen. Ook daarom was Zeeland een uitkomst.”
Het gebeurt niet zo gek vaak, dat iemand al vroeg in het gesprek zó openhartig is over zichzelf, maar in het geval van Herco Beekman (1968) kijk ik er ook weer niet van op. We spreken elkaar regelmatig, soms meerdere keren per week. Herco beheert het platform Middelburgers.nl, ik Wijzijndestad.com. Als we elkaar treffen op het terras of aan de bar is er aan gespreksstof nooit gebrek. Of het nu gaat om de stad zelf of om de politiek, om de techniek achter websites of over sociale media: er is altijd wel kennis en informatie om uit te wisselen.
De basis voor een prettig gesprek lag er dus al, maar ik had niet verwacht dat Herco veel zou vertellen over zijn verleden. Daar is hij doorgaans niet zo heel spraakzaam over. Nu hij er voor de gelegenheid wél over vertelt realiseer ik me dat ik er eerder misschien ook nooit echt naar vroeg. Herco schetst in grote lijnen hoe hij na zijn vroege kinderjaren in Wijchen opgroeide in Den Haag. Na de lagere school doorloopt hij het traject MAVO-HAVO-HEAO, een traject dat stopt als hij derdejaars Commerciële Economie is.
“Ik kon best goed leren hoor, maar ik deed het niet. Ik vond de studie eerlijk gezegd ook niet zo heel interessant en ik wilde méér. Ik was altijd al wat opstandig en tegendraads, het was vooral volleybal dat me een beetje in het gareel hield. Daar was ik vrij goed in, al kwam ik nét iets te kort voor het hoogste niveau. Belangrijk was wel dat me daar ook sportdiscipline werd bijgebracht. Daar staat tegenover dat ik al op mijn veertiende begon met roken en volop vriendinnetjes had. Dát leventje vond ik ook interessant.”
Al in de laatste jaren van de middelbare school begint Herco een beetje te ondernemen. Hij gaat als 17-jarige niet gewoon werken in de Haagse Horeca; hij verhúúrt zichzelf als ambulant medewerker, omdat dat lucratiever is. Het keerpunt komt rond zijn twintigste. Als hij tijdens het sporten een zware blessure oploopt besluit hij volleybal op te geven. Een jaar later verlaat hij ook de HEAO. Hij kiest ervoor om voor een computerbedrijf in Zoetermeer te gaan werken, eerst in de binnen-, later in de buitendienst. “Automatisering in Nederland stond toen nog in de kinderschoenen. Ik vond het razend interessant. De markt lag nog helemaal open.”
Die beslissing, in 1989, was een echt keerpunt. Bijna twintig jaar lang werkte Herco voor automatiserings- en internetbedrijven, en in de mobiele telefonie. Hij wilde overal als eerste bij zijn en hij zag doorlopend nieuwe kansen. Dat zorgde ervoor dat Herco ‘bakken met geld’ verdiende, maar tegelijktijd een leven ging leiden dat voor niemand goed is. “Noem het maar de cultuur van de internet-yuppen. Grote auto’s, keihard werken en met geld smijten in het uitgaansleven. Wat we makkelijk verdienden gaven we net zo makkelijk weer uit. Je kunt dan concluderen dat je echt hebt geleefd maar het is natuurlijk een leeg bestaan. Ik ben toen veel mensen kwijtgeraakt, ik was helemaal niet bezig met anderen.”
In 2010 is er weer een kantelpunt, als de vriendin van Herco komt te overlijden. Het is een pijnlijke, maar ook intense periode voor Herco, die dan besluit het roer om te gooien. In 2011 besluit hij in Middelburg te gaan wonen. Aanvankelijk vervalt hij ook hier weer in oude patronen, als hij met een compagnon een internetbureau voor het MKB begint, maar als dat bedrijf een paar later failliet gaat en hij al zijn bezittingen door een grote woningbrand kwijtraakt, verandert hij écht. Hij ontmoet een Middelburgse wijkmanager, Karel van de Beek, die hem vertrouwd maakt met de wereld van wijkteams en het sociale domein. Aanvankelijk werkt Herco als vrijwilliger, later als medewerker in dienst van de Gemeente Middelburg en Stichting Welzijn Middelburg.
Zijn nieuwe leven bevalt hem goed. “Dit werk past veel beter bij me dan de jachtige ICT-wereld. Toen Karel me had ingewijd in de dingen die spelen rondom alle wijken in Middelburg was ik verbaasd over de vele activiteiten die daar worden georganiseerd, en over de onbekendheid met de vele organisaties en de sociale en maatschappelijke rol die ze vervullen. Zo ontstond geleidelijk het idee voor een burgerplatform, dat de mensen met zowel de wijken als al die organisaties met elkaar verbindt. Dat werd uiteindelijk Middelburgers.nl.”
De website staat inmiddels als een huis maar rustig achterover leunen is voor Herco nog niet aan de orde. Hij wil nu dolgraag álle wijkteams op het platform aansluiten, maar omdat de gemeente behoorlijk krap bij kas zit moet er gezocht worden naar externe financiering, uit fondsen of landelijke subsidies. Als collega hoop ik oprecht dat dat zal lukken. Middelburgers.nl is waardevol én handig.
Voor Herco zelf hoop ik het ook. Het is prachtig om te zien en horen hoe hij, na zo’n bewogen leven, hier zijn draai heeft gevonden, als een spin in het wijkenweb van het mooie Middelburg.
https://middelburgers.nl/
Gerelateerd:
https://wijzijndestad.com/tag/zij-zijn-de-stad/
Geen zoekresultaten voor "{term}"
