Zij zijn De Stad: Ko Noordhoek
In de serie ‘Zij zijn De Stad’ deze week hier en in de Middelburgse & Veerse Bode: Ko Noordhoek. In oktober ging hij met pensioen bij Gemeente Middelburg, in januari nam hij na vele jaren afscheid als bestuurslid van FC Dauwendaele.
“Een goede bestuurder.” “Een fijne vrijwilliger.” “Een betrokken mens.” “Je regelde alles voor me.” Ko Noordhoek (1953) wordt gewaardeerd bij voetbalclub FC Dauwendaele. Daar laten de spelers, bestuursleden en vrijwilligers van de club, in een afscheidsfilmpje dat op 17 januari online werd gezet, geen misverstanden over bestaan. Er zijn alleen maar lovende woorden.
Dat filmpje, dat werd gemaakt naar aanleiding van het afscheid van Ko als bestuurslid van de vereniging, maakt nieuwsgierig naar deze man, want het gekke is: zelf komt hij niet aan het woord in de video. Wie is Ko? Als ik hem bel met de vraag of hij ervoor voelt kennis te maken en iets over zichzelf te vertellen stemt hij meteen in. Een week later treffen we elkaar in café-restaurant Vriendschap, aan de Markt in Middelburg.
“Ik beantwoord je vragen graag, maar het moet niet al te veel over mij gaan he? Ik vind de club eigenlijk belangrijker.” De eerste opmerking van Ko illustreert waarschijnlijk vrij aardig wat voor soort mens Ko is. Bij zijn afscheid als bestuurslid ontving hij de gouden speld van de KNVB, als waardering voor zijn vele jaren inzet als vrijwilliger binnen de club. Tien jaar eerder, in januari 2010 kreeg hij daar ook al eens een koninklijke onderscheiding voor. Toen ging het om zijn bijzondere verdiensten voor de voetbalsport in het algemeen, om zijn werk als bestuurslid, wedstrijdsecretaris en scheidsrechter. Het zijn met recht onderscheidingen om trots op te zijn. Dat is Ko ook zeker, maar hij staat er niet graag lang bij stil. “Bij de club doen we het allemaal samen he?”
Maar Ko legt graag uit hoe het allemaal begon. Hij vertelt hoe hij opgroeide op Noord-Beveland en rond 1980 verhuisde naar Kapelle, waar hij tot 1987 zou blijven wonen met zijn gezin. Toen kwam Middelburg in beeld. Ko: “in 1986 kreeg ik een baan bij de Gemeente Middelburg. Die baan beviel en was een jaar later genoeg reden om naar Walcheren te verhuizen. We vonden een woning in de toen net nieuwe wijk Reijershove. Daar wonen we tot op de dag van vandaag. In 1992 kwam ik bij FC Dauwendaele terecht. Mijn zoon ging er voetballen. Ik was al scheidsrechter in die tijd en kende al wat mensen bij de club. Een jaar later zat ik in het bestuur.”
En bestuurslid zou hij dus zevenentwintig jaar blijven. Wat dat betreft is Ko een loyale en standvastige man. Ook de gemeente Middelburg bleef hij al die jaren trouw. Toen hij in oktober met pensioen ging was hij vierendertig jaar in dienst geweest. Ko kijkt met genoegen terug op zijn loopbaan. “Over de gemeente als organisatie is vaak wat te doen, maar voor mij is het altijd een goede werkgever geweest. Ik werkte er met veel plezier, onder meer als commissiegriffier. En hoewel ik natuurlijk niet helemaal objectief ben, vind ik oprecht de Middelburg heel veel goed doet. Neem nu de lokale sportaccommodaties en de ondersteuning die de gemeente biedt: dat is hier beter geregeld dan in Vlissingen hoor! En overal worden gebieden opgeknapt, van de Stromenwijk tot het Molenwaterpark. Er is nog genoeg werk te doen, maar toch: er is ook al veel verbeterd, de afgelopen jaren.”
Ko komt over als een rustige en tevreden man, maar hij lijkt er geen moeite mee te hebben om te zeggen wat hij denkt. Als ik hem vraag welke van de Middelburgse burgemeesters die hij als ambtenaar meemaakte zijn favoriete is, twijfelt hij geen moment. “Koos Schouwenaar! Dat was zo’n aardige man. Echt een mensenmens. Een goede spreker, met veel humor.”
Hangt Ko’s afscheid als bestuurslid van FC Dauwendaele samen met zijn recente pensionering? Toch niet helemaal misschien. Ko gaat het dan misschien wel iets rustiger aan doen, hij blijft nauw betrokken bij de club, als vrijwilliger. Zijn zoon, die inmiddels zesendertig is, heeft veel van Ko’s oude taken overgenomen. Heeft het gezinsleven nooit geleden onder al die betrokkenheid bij de club? Ko: “Soms was ik wel érg vaak bij de club, maar mijn vrouw heeft me er altijd in gesteund. Dat ik afscheid nam als bestuurslid is vooral omdat ik vind dat er altijd verjonging moet zijn. Het is gewoon tijd om het stokje door te geven.”
De kans is groot dat Ko ook in zijn nieuwe rol zal mee blijven denken en praten binnen de vereniging. Dat kan bijna niet anders, als je hem bevlogen hoort vertellen over nieuwe samenwerkingsverbanden op het gebied van damesvoetbal, het belang van sport voor kansarme jongeren, en meer van zulke onderwerpen. Die dingen gaan Ko echt aan het hart.
En terug naar Noord-Beveland wil hij niet. Hij heeft nog altijd een zwak voor zijn geboortestreek, en gaat er nog regelmatig op familiebezoek, maar terug? “Nee hoor. Ik denk niet dat ik nog goed zou aarden in een klein dorp. Wat dat betreft ben ik in die drieëndertig jaar een echte Middelburger geworden.”
Gerelateerd:
https://wijzijndestad.com/tag/zij-zijn-de-stad/
Geen zoekresultaten voor "{term}"
