Deze week in de serie ‘Zij zijn De Stad, hier en in de Middelburgse & Veerse Bode: Mirjam van der Hiele, van restaurant Het Packhuys.
“Een grote Poke Bowl met zalm en een halve liter Bisque? Dat gaan we regelen hoor, we zien je straks wel verschijnen, bedankt!” De coronacrisis heeft de wereld op z’n kop gezet. Het is voor iedereen een moeilijke periode, ook voor Mirjam van der Hiele (1983), mede-eigenaar van restaurant Het Packhuys in Middelburg. Als ik de keuken van de zaak in dat mooie monumentenpand aan de Kinderdijk betreed is ze net een telefonische bestelling aan het opnemen.
Ondanks het feit dat het gaat om een kleine bestelling, voor één persoon, is ze er zichtbaar blij mee. “Ja, leuk! Dit is een klant die hier vaker gerechten komt afhalen. Ze is de voormalige juf van mijn zoontje, een vrouw die lokale ondernemers graag steunt. Dat is dan weer het positieve aan deze crisis: er is veel meer saamhorigheid. De mensen zijn begaan met je onderneming en gunnen je ook echt iets. Dat is mooi toch?”
Mooi is het zeker, maar ook nodig. Mirjam: “we kunnen nog lachen hoor, maar het wordt zo zachtjes wel tijd dat we weer een beetje open mogen. We sloten de deuren, net als iedereen, op zondag 15 maart, maar in de week die daar aan voorafging hadden we ook al bijna niks meer te doen. We hebben toen maar iets van acht gasten gehad. Het werd toen al duidelijk dat het klaar was.”
Mirjam en haar man Kim zijn sinds de zomer van 2018 de eigenaars van Het Packhuys. Ze namen de zaak over van Michel en Angelina Verger, die het restaurant begonnen in 2003, als opvolger van restaurant De Kameel. Nieuwkomers in de horeca zijn de twee echter allerminst. Veel Middelburgers kennen Mirjam en Kim al jaren van de bedrijven waar ze in het verleden voor werkten. Kim werkte onder meer in de keukens van De Werf in Veere en van Desafinado en Peper & Zout in Middelburg, Mirjam was jarenlang een bekend gezicht bij café-restaurant Vriendschap in diezelfde stad. Ze werkten in het verleden regelmatig samen. Dat doen ze nu dus weer, hele dagen. Leidt dat in crisistijd niet regelmatig tot aanvaringen? Mirjam, lachend: “nee joh, we zijn al bijna twintig jaar samen en we zitten sowieso bijna altijd op elkaars lip. Het gaat prima hoor, we zijn dit wel gewend.”
Maar de crisis zélf went minder snel. Mirjam en Kim kozen ervoor om de vrijgekomen tijd te benutten voor het opfrissen van het restaurant. “Dat werd sowieso wel eens tijd. We zijn twee jaar geleden midden in het seizoen begonnen en kwam niet meteen toe aan ingrepen in het gedateerde interieur. Nu hebben we daar alle tijd voor.” Tegelijkertijd vogelden de twee uit hoe ze hun gasten van dienst konden zijn met afhaal- en bezorgmaaltijden, een service die nieuw is voor het restaurant. Het was even puzzelen, maar ze hebben het op de rails.
“We bezorgen driegangenmenu’s aan huis, vlees, vis of vegetarisch. Daarnaast kunnen er ook losse gerechten besteld worden, zoals kreeft, soep en zelfgemaakt ijs. Ik moet toegeven dat we het logistieke deel van de bezorgdienst best lastig vinden. We blijven het voorlopig wel gewoon doen, met alle plezier, maar als het even kan vragen we of onze gasten de bestelling zelf kunnen komen afhalen. Dat werkt echt een stuk gemakkelijker en meestal blijkt het ook helemaal geen probleem te zijn. Een groot deel van de gasten woont in de buurt. Het is voor hen meestal een kleine moeite om even op de fiets te springen.”
Over de toekomst maken Mirjam en Kim zich wel zorgen. “Het is een goede zaak dat de regering de maatregelen wil versoepelen, maar eerlijk gezegd kunnen we nog niks met die eerste stap. Die anderhalve meter afstand was bij ons al een probleem, maar als gezinsleden die afstand onderling dan ook nog eens moeten bewaren, dan kunnen we echt bijna niks. Te weinig om voldoende omzet te kunnen draaien in ieder geval. We hopen oprecht dat er zeer binnenkort meer ruimte komt, anders wordt het een moeilijk verhaal.”
Zorgenvrij is het team van Het Packhuys dus zeker niet. Desondanks houden ze de goede moed erin, en bewaken ze de goede sfeer in het team. Wat dat betreft hebben ze een goede aan hulpkok Yael Stroo, die bij zíj́n binnenkomst in de keuken meteen verhalen begint te vertellen. “Ik heb gisteren flink wat pandapunten opgemaakt!” Ik kijk hem verbaasd aan. “Pandpunten? Wat zijn dat dan?” “Oh, haha, weet je dat niet? Pandapunten verzamel je voor iedere dag dat je geen seks hebt gehad.” Ik schiet in de lach. Crisis of niet: deze man kan er weer eventjes tegenaan.
Lichtpuntjes, het gaat om lichtpuntjes.