array(1) {
  [0]=>
  int(4756)
}

Zij zijn De Stad: Oriana Pattinama

In de serie ‘Zij zijn De Stad’ deze keer hier en in de Middelburgse & Veerse Bode: Oriana Pattinama. Of hoe je passie je terug kan brengen naar de plek waar het ooit allemaal begon.

Je leest en hoort zo vaak over de besluiteloosheid van de twintigers en dertigers van nu dat je bijna zou gaan denken dat ze werkelijk allemáál kampen met keuzestress, en nooit knopen durven door te hakken. Als je een uurtje hebt gepraat met Oriana Pattinama (1989) weet je wel beter. Áls je al mag spreken van uitzonderingen dan is zij er zeker een. Ze is zelfbewust en ze begrijpt als geen ander dat je dingen soms moet loslaten, als je vooruit wil, zelfs als dat dingen zijn waar je ook van houdt.

Het verklaart waarom ze het ene moment vol vuur kan uitleggen hoe fijn ze het vindt om in een monumentenpand aan de Nieuwe Haven in Middelburg te wonen, om even later op te merken dat het huis binnenkort in de verkoop gaat. “Het is er heerlijk wonen, maar als de kinderen straks ietsje ouder zijn hebben ze te weinig ruimte om buiten te spelen. Daarom kiezen we toch voor een buitenwijk.”

Niet dat ze iets tegen buitenwijken heeft trouwens, integendeel. “Nee joh, ik ben een kind van Middelburg-Zuid. Ik groeide op in de Schorerstraat en zat op de Leeuwenburch. Dat ik nu juist daar directeur ben geworden vind ik fantastisch. Dat is ook de school waar ik mijn kinderen straks mee naartoe zal nemen. Hoe mooi rond kunnen cirkels zijn?”

Het is inderdaad een prachtig verhaal. In april van dit jaar werd Oriana aangesteld als directeur van de basisschool waar ze ooit zelf leerling was en waar ze stage liep tijdens haar opleiding. Was dat voorbestemd? Oriana: “het is gewoon zo gelopen. Voordat ik bij Archipelschool de Leeuwenburch aan de slag ging werkte ik als docent Nederlands op het Scheldemond College in Vlissingen. Daar had ik het enorm naar mijn zin. Je zou kunnen zeggen dat ik daar de vrouw ben geworden die ik nu ben. Maar van wonen in Vlissingen werd ik niet gelukkig. Ik wilde echt graag terug naar Middelburg. Daar kwam bij dat ik ook de wens had om te switchen naar het basisonderwijs. Toen ik de vacature bij de Leeuwenburch zag heb ik geen moment getwijfeld.

Dat ik nu misschien wel de jongste basisschooldirecteur van Zeeland ben is alleen maar mooi. Kwaliteit is niet aan leeftijd gebonden. Ik vind het ook geweldig dat een van de leerkrachten waar ik zelf nog les van heb gehad hier nog steeds werkt. Zij weet echt alles van de school. Ik weet zelf inmiddels ook wel het een en ander, natuurlijk. Feit is in ieder geval dat het een voordeel is dat ik hier als kind zelf ook zat. De kinderen voelen dat ik ‘er een van hun ben’. Ik was ooit daar waar zij nu zijn.

Dat je kinderen op die manier kunt inspireren: dat geeft me ongekend veel energie, daar doe ik het allemaal voor. Natuurlijk gaan we in de basis voor uitmuntend onderwijs. ‘Teach and learn like a champion’ noemen we dat. Maar we willen meer zijn. Een veilige haven voor de kinderen die het thuis niet zo makkelijk hebben, bijvoorbeeld. We zijn een relatief kleine en bescheiden school, maar we gáán voor kwaliteit, honderd procent, en zijn daarbij ook nog eens een mooie afspiegeling van de maatschappij, al zeggen we het zelf.”

Maar hoe was Oriana zelf eigenlijk als kind en puber? Nu, als moeder en directeur, stippelt ze haar route zorgvuldig uit. Deed ze dat in haar jeugd ook al? Niet helemaal, zo blijkt. Oriana: “ik had vroeger ook wel al plannen en dromen, maar als puber was ik best een boefje hoor, een echte felle Nel. Het zijn vooral mijn ouders die ervoor zorgden dat ik uiteindelijk netjes de HAVO afmaakte.

Achteraf kan ik daar alleen maar blij om zijn. En ze durfden het me ook wel zelf te laten ervaren allemaal. Tijdens mijn opleiding liep ik ook een half jaar stage op Ambon. Dat vond ik niet altijd even makkelijk. Mijn vader is Moluks en zo voel ik me zelf ook, maar ik miste daar wel het comfort en de welvaart van hier. Soms belde ik dan, dat ik toch maar liever naar huis wilde. Mijn vader vond het een beter idee dat ik door zou bijten. Alleen zo leer je het belang van relativering, was zijn redenering. Het is belangrijk om te beseffen dat de dingen die je hebt niet vanzelfsprekend zijn.”

Dat heeft ze nu inderdaad geleerd, en dat besef past ze ook toe in haar werk. Maar ze koestert de welvaart van het Westen en geniet ze met volle teugen van de dingen die ze doet. Ze komt met vlagen over als een vat vol tegenstellingen, maar uiteindelijk is balans haar grote sleutelwoord. “Ja, ik zet vol in op die maatschappelijke loopbaan, maar mijn kinderen en mijn man gaan voor alles. Die zijn zó belangrijk voor me.

En vergis je niet: ik kan keihard werken maar thuis ben ik ook een echte huisvrouw hoor. Ik zorg voor alles en iedereen, sta altijd te koken en te wassen. Dat is misschien wel een beetje traditioneel ja. Maar met een beetje hulp en goede afspraken bijten die twee werelden elkaar niet. Noem me gerust een huismoeder met ambities. Zolang m’n gezin er niet onder lijdt ga ik voor mijn dromen.”

Volgende verhalen

Afbeelding #000 voor het verhaal Fruitshop Middelburg geopend in Tref
Fruitshop Middelburg geopend in Tref

Vandaag is in winkelcentrum Tref, aan de Pottenbakkerssingel, de nieuwe winkel van Fruitshop geopend! Het is een schitterende zaak geworden met een fraai interieur, allerlei verrassingen in het assortiment én […]

18 aug 2020
Afbeelding #000 voor het verhaal Over de verdwijnende winkelwagentjes van Albert Heijn Middelburg
Over de verdwijnende winkelwagentjes van Albert Heijn Middelburg

Gisteren schreven we over de gezellige verhuIzingen van studenten in het centrum. Niemand sprak die gezelligheid tegen maar we zagen wel diverse reacties over het oneigenlijk gebruik van winkelwagentjes. We […]

19 aug 2020
Afbeelding #000 voor het verhaal Garagepark komt naar Middelburg
Garagepark komt naar Middelburg

Het persbericht in onze mailbox heeft een nogal wervend karakter maar we vinden het toch wel zinvol om een aantal passages uit de tekst te delen, omdat we regelmatig vragen […]

20 aug 2020