In de serie ‘Zij zijn De Stad’ deze week hier en in de Middelburgse & Veerse Bode: Roko Margitić. Hij woont nog maar negen maanden in Middelburg maar spreekt nu al zeer goed Nederlands, en heeft maar liefst drie banen, bij De Drvkkery, bij Slim & Beautiful Middelburg én bij Massagestudio Puur & Intens. Hij heeft het erg naar zijn zin in ons stadje, lees maar eens.
Als je Roko Margitić (23) voor de eerste keer ontmoet weet je het het al binnen een paar minuten: hij is een vrolijke en sympathieke vent, die makkelijk en enthousiast vertelt over de dingen die hij doet. Ik leerde hem twee weken geleden kennen, toen we met studenten van Scalda op werkbezoek waren in De Drvkkery. In de brasserie van die winkel gaf eigenaresse Geertruida Hettema tekst en uitleg over de filosofie en bedrijfsvoering van de onderneming.
Toen Roko, die er in de bediening werkt, ten tonele verscheen gaf ze hem spontaan het woord. “Vertel eens Roko, waar kom jij vandaan, en hoe is het om hier te werken?” Zonder enige aarzeling stak Roko van wal, in uitstekend Nederlands. Toen hij opmerkte dat hij nog maar negen maanden in Nederland woont stond ik perplex. Hoe kon het zo zijn dat hij onze lastige taal al zo goed onder de knie heeft? Daar wilde ik meer over weten.
Twee weken later zit ik met hem op het zonnige terras van Cafe-Restaurant Vriendschap. Hij is weer net zo enthousiast. “Ik ben geboren en opgegroeid in een dorpje bij Rijeka, een havenstad in het noorden van Kroatië. Ik ben geboren in 1995, het jaar waarin de Kroatische Onafhankelijkheidsoorlog op z’n einde liep. Zelf heb ik die oorlog dus niet meegemaakt, maar mijn vader vocht er vier jaar in mee. Mijn ouders leven allebei nog, maar zijn wel gescheiden. Ik groeide op als het oudste kind van drie en had wat dat betreft best veel verantwoordelijkheid. De familie kwam altijd op de eerste plaats. Maar ik had altijd wel mijn eigen bezigheden hoor. Ik was een fanatieke sporter; ik deed onder meer aan waterpolo, zwemmen en kickboksen. En ik begon na de middelbare school aan een opleiding tot fysiotherapeut.”
Die studie maakte Roko niet af in zijn vaderland. Vorig jaar zomer nam hij het besluit om naar Nederland te verhuizen, waar hij van harte welkom was bij zijn tante Tanja Heijboer-Vuić, die veel Middelburgers kennen van al het goede werk dat ze doet, onder meer bij de Voedselbank Walcheren. Roko: “Ik was in mijn jeugd een paar keer op vakantie geweest bij haar. Toen viel het me al op hoe goed alles is geregeld en georganiseerd in Nederland, en hoe rustig de Nederlanders zijn in vergelijking met de temperamentvolle Kroaten. Zeeland en Middelburg vond ik ook altijd al prachtig. Toen ik met mijn tante sprak over de beroerde economische perspectieven voor jongeren in Kroatië nodigde ze me uit om naar Nederland te komen. Die kans heb ik met beide handen aangegrepen.”
Als Roko vervolgens meer vertelt over Kroatië merk ik dat hij wel houdt van zijn vaderland, en er ook trots op is. Hij vertelt hoe fanatiek zijn landgenoten zijn als het gaat om sport, terwijl ze ook dol zijn op alle goede dingen van het leven. Ze houden van lekker eten en drinken, dans en muziek, en nog veel meer. Het land zelf is prachtig volgens hem, en zaken als onderwijs en openbaar vervoer zijn ook goed geregeld. Maar die economische perspectieven dus: die zijn belabberd. “Als ik daar fulltime werk als fysiotherapeut verdien ik maar zevenhonderdvijftig euro per maand! Dat is toch niks?”
In Middelburg zijn in korte tijd veel puzzelstukjes op hun plek gevallen voor Roko. Als hij praat over zijn leven hier en over zijn tante Tanja zijn al zijn woorden doordrenkt van dankbaarheid. “Alle mensen zijn zo aardig hier, daar bén ik ook echt dankbaar voor. Mijn tante helpt me echt op weg en heeft er voor gezorgd dat ik al snel kon gaan werken. Ik begon in de afwas bij de brasserie, maar de eigenaars van de winkel, Jan en Geertruida, wilden het ook wel eens met me proberen in de bediening. Super! Inmiddels heb ik hier drie baantjes. Behalve in de Drvkkery werk ik ook nog voor een massage- en een afslankstudio. Sinds ik hier woon volg ik taallessen in Vlissingen en Middelburg. Ik wil hier graag mijn studie vervolgen moet dan moet eerst mijn kennis van jullie taal op orde zijn. Mijn andere doel is financiële onafhankelijkheid. Ik wil graag een eigen appartementje in Middelburg, en een eigen auto.”
Als Roko dan ook nog eens lachend vertelt hoe dol hij is op bitterballen en de bijbehorende Hollandse gezelligheid (“dat woord bestaat niet eens in het Kroatisch!”) zeg ik hardop dat ik denk dat het wel goed met hem zal komen in Middelburg. Hij is niet alleen open en vriendelijk, hij is ook leergierig en ambitieus.
Hij is De Stad! En anders wordt hij dat nog wel.
Gerelateerd: